«... با توجه به دستمزدها در سال 1872 یک نفر کارگر روزمزد در رشت 8 تا 10 شاهی دریافت می کرد و نجاران و بناها 2 قران می گرفتند. در سال 1878 دستمزد کارگران کشاورزی به طور متوسط روزانه 3 دینار بود؛ ولی آنها جیره و سایر مزایا دریافت می کردند که با ارزش پول دستمزد آنها تا 6 دینار در روز می رسید. در آخر قرن نوزدهم هزینه ها به شدت بالا می رود و دستمزدها گاهی تا صددرصد بالا می رود. البته همچنان اندک است. به نظر می رسد که دستمزد یک قران برای کار روزانه کارگران غیرماهر در سال 1890 در همه جای ایران معمول بوده است...»