همسرم زنگ زد سر راه برای افطار شله مشهدی بخر. از همان پشت تلفن دهانم آب افتاد. صف دیگ شله تا توی کوچه رسیده بود ولی در عوض در صف هلیم پرنده پر نمی زد. حوصله توی صف ایستادن نداشتم. بی دردسر یک سطل هلیم خریدم و در بین نگاه های متعجب مردم به خانه رفتم. همسرم تا در را باز کرد و دید هلیم دستم است، آنچنان برخورد کرد که انگار برایش املت جیرجیرک وطنی آورده ام. بهم برخورد، ناراحت گفتم: «این اداها چیه؟» رویش را برگرداند و گفت: «اگه تو تلگرام به جای اینکه فقط دنبال این باشی که بفهمی قالیباف رئیس دانشگاه آزاد و محسن هاشمی شهردار میشن یا نه، چهار تا خبر متنوع هم بخونی، می فهمی مدتیه بعضی جاها توی هلیم به جای گوشت، پنبه و پشم می ریزن.»