نیوشا توکلیان عکاس خودآموخته و پرتلاشی است که از 16سالگی دوربین به دست داشته است. سر نترسی هم دارد؛ هنگام حمله آمریکا به عراق، آنجا بوده و به تازگی نیز برای عکاسی از زنان و دخترانی که با ترس نقص عضو زندگی می کنند، به نقطه ای دوردست در آفریقا سفر کرده است. همین عکس ها و عکس هایی دیگر، زمینه برپایی نمایشگاهی از او شده است. نمایشگاه را ولی محلوجی با چند ماه سروکله زدن با آثار توکلیان ترتیب داده است؛ اما نتیجه به جای آنکه نگاهی خاص به آثار توکلیان ارائه کند، آش درهم جوشی است که هرچه بجوشد، بیشتر وا می رود. در نگاه نخست، نحوه چیدمان و بهره گیری از شیوه های مختلف عکس، بدون اینکه توجیه مشخصی داشته