سجاد نشست پشت تیربار و انگشتش را گذاشت روی ماشه و شلیک کرد. قطار فشنگ از سمت دیگر خالی بیرون می آمد. گلوله ها پی درپی به خاکریز دشمن می خورد. سجاد سرش را پایین آورد و توی سنگر خپ کرد. می دانست الان نوبت تک تیرانداز دشمن است که کله اش را نشانه بگیرد و تق بزند و ناکارش کند. تا می توانست خودش را مچاله کرد کف سنگر و فقط کمی باسنش بالا بود که آن هم از فاصله ای که با دشمن داشت بعید بود دیده شود. سجاد همان طور که خپ کرده بود، قطار دیگری توی گرینوف گذاشت و بی هوا دستش به لوله آن خورد. لوله داغ انگشتانش را سوزاند، می دانست تک تیرانداز دشمن چشمش روی دوربین است و منتظر نشسته تا با کوچک ترین اشتباه شلیک