به واسطه شغلم در کتابفروشی توجه افراد به کتاب ها همیشه برایم جالب بوده است. همین که نویسنده یا هنرمندی به دیار باقی می شتابد سیل طرفداران و هوادارانش به کتابفروشی سرازیر می شوند جهت تهیه آثار و کتاب هایش. برایتان چند مثال می زنم تا این رخداد ملموس تر شود. عباس کیارستمی را همه ما می شناسیم، حتی قبل از مرگش. اما تنها عده اندکی بودند که آثارش را در گالری ها و کتاب هایش را در کتابفروشی ها پیگیری می کردند. ولی از روزی که کیارستمی چشم از جهان فروبست، انبوه جمعیتی به دنبال اندیشه های آن مرد بزرگ افتاده اند و چقدر حیف که در زمان حیاتش او را درک نکردند یا به تازگی کوروش اسدی که چند کتابی از او منتشر شده و در بازار موجود است. شاید باورتان نشود ولی بعد از مرگ اسدی، فروش و توجه مخاطبان به آثار او چند برابر شده است و همه کتاب های او، از جمله «باغ ملی» را سراغ می گیرند و باز چقدر حیف که قدر او را ندانستیم و کاری کردیم که او دست رد به سینه دنیا بزند. حتی می توان از بهمن محصص نقاش، مترجم و نویسنده بزرگ یاد کرد که بیشتر عمرش را در ایتالیا به تنهایی گذراند و آثارش طالب چندانی نداشت، ولی پس از مرگش تمام بازارهای هنر دنیا در پی آثار اویند. متاسفانه نتیجه ای که باید از این رویکرد گرفت این است که حداقل می توان امید داشت آثار هنرمندان و نویسندگان شاید پس از مرگشان با اقبال مردم روبه رو شود. می خواهی معروف شوی، بمیر...