مخاطبی در پیام تلفنی: من از لنگرود تماس می گیرم. 30 میلیون تومان در بانک ثامن گذاشتم یک ریال به ما نمی دهند. این چه وضعیتیه. تمام زندگی ما همین 30 میلیون تومان بود. از رئیس جمهوری خواهش می کنم به این امر رسیدگی کنند. مریض دارم. می خواهم دکتر بروم پولی ندارم. من به آقای روحانی رای دادم. التماس می کنم یه فکری به حال ما بکنید. خیلی گرفتاریم. الآن از شدت گرفتاری دارم گریه می کنم. تو رو به خدا یه فکری به حال ما کنید. یه ریال از پولمان را به ما نمی دهند.

آقای عادل حیدری از آبادان در تماس با «ایران»: از دولتمردان و وزیر محترم نیرو درخواست می کنیم به مشکل قطعی برق در آبادان رسیدگی کنند که امان مردم را بریده و شدت گرما با قطعی برق بیشتر می شود. مردم کودک دارند خیلی اذیت می شوند. لااقل یه عنایتی کنند مشکل قطعی مکرر برق در آبادان و حاشیه نشین های جنوب آن را حل کنند.

مخاطبی در تماس با روابط عمومی: از شما خواهش می کنیم به فریاد مستاجران برسید. مگر می شود برای 50 متر آپارتمان 20 میلیون پول پیش و یک میلیون و هفتصد هزار تومان اجاره تعیین کرد؟ یک کارمند بازنشسته چطور باید این اجاره ها را پرداخت کند. چطور تامین کنیم چرا کسی به داد ما نمی رسد؟