برخی می پندارند که بازی نکردن مقابل تیم های ورزشی رژیم جعلی و غاصب و کودک کش صهیونیستی یک موضوع سیاسی است در حالی که ابدا این گونه نیست اگر جمهوری اسلامی و ملت ایران می خواست سیاست را به ورزش بکشاند قطعا نباید با تیم های شیطان بزرگ آمریکا بازی می کرد اما هرگز چنین کاری نکرده اند بنابراین بازی نکردن مقابل تیم ها و نمایندگان رژیم جعلی صهیونیستی یک کار کاملا اخلاقی و انسانی و در جهت مقابله با یک دزد و قاتل که به زور خانه دیگری را غصب کرده است و تلاش می کند خود را یک نظام معمولی مثل سایر کشورها و صاحب خانه غصب شده نشان دهد است... و اگر کسی این قاعده را زیر پا بگذارد یک غاصب ظالم را به رسمیت شناخته و بی تردید در ظلم او شریک است.

این دو ورزشکار متخلف اخلاقی و توجیه گران خطای آنها تلاش می کنند این موضوع مهم خلاف اخلاق و انسانیت را به یک وفاداری به عهد با فلان باشگاه تنزل دهند لذا می گویند آنها به باشگاه متعهد بوده اند! سوال اینجاست، اینها که این قدر مدعی وفاداری به تعهد هستند، خب وفای به تعهدات اخلاقی و انسانی که اولی است چه می شود؟ چطور ممکن است کسی خود را به پایبندی به تعهد به یک باشگاه ورزشی که در نهایت قرار است او را جریمه مالی یا نهایتا اخراج کنند اصرار بورزد اما به راحتی به تعهد به اخلاق و انسانیت که یک قانون فطری (جدای از تاکید دین) است و بالاتر از اینها به خالق خود پشت پا بزند؟!