به نظر می رسد سال هاست کمیته ملی المپیک از اهداف اولیه اش فاصله گرفته و نمی خواهد یا نمی تواند نقش پررنگ تری در مناسبات ورزش ایران و دنیا داشته باشد. کمیته ای که در ماموریت های اساسنامه ا ش آمده «تربیت نیروهای جوان و ارتقای ورزش بانوان، ترغیب به اخلاق ورزشی و مبارزه علیه دوپینگ، ارتقای سطح کمی و کیفی رشته های ورزشی به ویژه از طریق فدراسیون های ملی عضو» را باید در دستور کار قرار دهد اما سعی می کند «بی حاشیه» بماند و به جای «مدیریت»، اداره کند: اداره وضع موجود. درحالی که ورزش می تواند مهم ترین دیپلماسی برای هر کشوری باشد. مصطفی هاشمی طبا روزی که از کمیته ملی المپیک رفت، این کمیته دارای دوازده کمیسیون بود و حدود یکصد تن از متخصصین در آن عضویت داشتند و جلسات مختلف برگزار می کردند. امروز چرا خبری از آن کمیسیون های فعال و حضور چهره های جوان مدیریتی و متخصص در حوزه ورزش نیست؟ سال 1383 پست های مهمی در کمیته بین المللی المپیک، شورای المپیک آسیا، غرب آسیا و کشورهای اسلامی به دست آمد، پرسش این است که امروز چه جایگاهی در مناسبات بین المللی دارد؟ دی ماه انتخابات کمیته ملی المپیک برای انتخاب افراد تازه انجام خواهد شد. انتخاباتی مهم برای ورزش ایران. در راستای نگاه دولت به دنیا و دیپلماسی فعال. کمیته ملی المپیک به مدیرانی نیاز دارد که در راستای منشور المپیک حرکت کند و در ادامه کار باید اعتماد مسوولان IOC را به خود جلب کند. مدیرانی که اهل فکر، ایده، برنامه باشند و مقبولیت کسب کنند. با این رویه و این نوع نگاه، نمی توان کمکی به ارتقای جایگاه کمیته ملی المپیک در ساختار ورزش ایران و دنیا کرد.