موسسه تحقیقات بالندگی اجتماعی ملل متحد، محافظت اجتماعی را با توجه به پیشگیری، اداره، و غلبه بر موقعیت هایی که روی نیک بودی (به زیستی) well-being مردم تاثیر می گذارند، تعریف کرده است. محافظت اجتماعی دربردارنده سیاست ها و برنامه هایی است که برای کاهش فقر و کاهش آسیب پذیری از طریق مراقبت از بازار کار، کاهش مواجهه مردم با ریسک ها و غنی سازی ظرفیت مردم در اداره ریسک های اقتصادی و اجتماعی خود، مانند بیکاری، محرومیت، بیماری و سالمندی طراحی شده اند. محافظت اجتماعی سه ابزار اصلی دارد: مدیریت بازار کار و ایجاد اشتغال، بیمه اجتماعی، مساعدت اجتماعی. محافظت اجتماعی و ابزارهای آن اساسا مسئولیت دولت هاست.