حضرت فرمود: صبح نمودم در حالی که پروردگار را بالای سر خود ناظر می بینم، و آتش دوزخ را در پیش روی خود دارم. و مرگ مرا می طلبد، و حساب و کتاب الهی مرا احاطه کرده و فراگرفته است. و من درگرو اعمال خود هستم، آنچه را دوست دارم نمی توانم به دست آورم، و آنچه را دوست ندارم نمی توانم از خود دور سازم، زیرا زمام امور و کارها در دست دیگری است. اگر او بخواهد عذاب و عقابم می کند، و اگر نخواهد عفو می نماید و می بخشاید. بنابراین آیا فقیر و نیازمندی همچون من به خدای خویش نیازمند و محتاج نیست؟(1)