بچه ها سمت «هوتگ» می دوند. هوتگ جلویی، خشک است؛ گودال وسیع بی آب که کف آن را ترک های ناشی از خشکسالی پوشانده اند و سایه چند نخل، ظاهری سایه روشن به آن داده. هوتگ پشتی آب دارد؛ حجم کم عمق سبز رنگ که نوار باریکی از لجن لزج، حاشیه اش را به محلی برای تجمع حشرات تبدیل کرده است.

بچه ها سعی می کنند وخامت وضعیت را با اشاره به انبوه مگس های حاشیه هوتگ، نشان دهند. یکی شان بی محابا خودش را به پرازدحام ترین نقطه تجمع حشرات می رساند و همان طور که با دست، مگس ها را از سر و صورت اش دور می کند، چیزهایی به زبان بلوچی می گوید. هوتگ به گودالی گفته می شود که محلی ها خودشان آن را حفر می کنند تا موقع بارندگی،