شاید بر مبنای یک تعریف سفت وسخت ژانری از فیلم جنگی نتوان «توهم بزرگ» (1937) را متعلق به این ژانر دانست، بیش از همه بدین دلیل که صحنه های نبرد و مبارزه در آن جایی ندارند، اما در مقابل گاه می توان تعاریف و قراردادها را کمی شل و سفت کرد، مرز و محدوده ها را اندکی گسترش داد، و شمول یک تعریف را وسعت بخشید؛ وقتی پای فیلم بزرگ رنوآر در میان باشد، باید این کار را کرد. و این البته نه امتیازی ویژه برای «توهم بزرگ»، که مزیتی برای ژانر، برای وسعت و غنا و تاریخ آن است. «توهم بزرگ»، در یک طبقه بندی کلی، فیلم اسرای جنگی است، از آن قسم فیلم هایی که روایتشان متمرکز بر زندگی، مناسبات، عواطف، آرزوها و اهداف اسرا