شاعر، خلوت نشین است! شاعر ماندنی، دنبال سرودن «شعری خواندنی» برای مخاطب نیست! «شاعر خوب»، شاعری ست که فقط خواص او را می شناسند نه مردم کوچه و بازار! شاعر، که آکتور نیست! شاعر، که خواننده نیست! شاعری که برای آیندگان می سراید شمارگان کتاب هایش اندک است و گاهی حتی همسایه اش هم نمی داند که او شاعر است! این ها، جمله های آشنایی هستند که نه مثل حالا در شبکه های اجتماعی منتشر شده باشند، که در نشریات تخصصی، کتاب های تخصصی و نشست های ادبی تخصصی، نوشته یا به زبان آورده شده اند گاه توسط کسانی که خود در زمان نوشتن و گفتن شان مشهور نبوده اند و پس از آن مشهور شده اند، یا مشهور بوده اند و خود را از شهرت بری