اگر آتش است یارت تو برو در او همی سوز

به شب فراق سوزان تو چو شمع باش تا روز

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز

که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر

که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز