عادت کرده ایم نادر ابراهیمی را با عاشقانه هایش به یاد بیاوریم اما او گاهی هم متن هایی دارد پر از دریافت هایی عظیم. برای «تلنگر» امروز، این نوشته اش را انتخاب کرده ایم: «ما باید نخستین قدم ها را به سوی انسان بی عیب برداریم. و نه قدم های بلند به سوی برشمردن عیوب همدیگر: به قصد آزردن، افسردن، له کردن و به گریه انداختن... ما افعی نیستیم! با کیسه هایی از زهر ناب خالص! که اگر باشیم هم، باید آن کیسه ها را پیش از روز بزرگ ترک تنهایی، چون دندان های پوسیده و از ریشه به فساد آلوده و یکپارچه درد، به دور اندازیم... عزیز من! ما برای تکمیل هم آمده ایم نه برای تعذیب و تعزیر هم...».