احمدمحمود از آن جمله نویسندگانی است که بدون هیچ اغراقی باید گفت بزرگ ترین شاهکارش «زندگی»اش است: یک زندگی ناامن و آکنده از دلهره و دربه دری و تبعید و زندان و بیکاری اجباری. نویسنده ای خودساخته که گویی نوشتن جزء لاینفک زندگی اش بوده و جز این راهی دیگر برای امرار معاش، پیش پایش قرار نداشته.

محمود در زمره نویسندگانی قرار می گیرد که نوشتن را به عنوان یک رسالت اجتماعی به رسمیت شناخته و بدون توجه به نقدهای احتمالی مثبت یا منفی، اهدافی بالاتر را مدنظر داشته و از بگومگوهای همیشگی در چارچوب ادبیات فاصله گرفته و فقط کار کرده است و کار. اگر با کمی دقت به پرونده کاری این نویسنده نگاهی داشته باشیم