خوشبختانه نظر برگزار کنندگان سی و ششمین جشنواره فیلم فجر تغییر کرد و مراسم افتتاحیه آن برگزار شد. آن هم در حالی که معلوم نیست چه اصراری به کم کردن برنامه های حاشیه ای این جشنواره است. انگار متولیانش باور ندارند بدون این حاشیه ها جشنواره مبدل به هفته فیلمی کم جنب وجوش می شود. در اغلب جشنواره های فیلم دنیا، بخشی از شور و نشاط آن وابسته به همین حاشیه ها است. فرش قرمز پهن می کنند. میهمانان سرشناس دعوت می شوند و برنامه های متفرقه جذاب می گذارند. حالا تصور کنید دیروز مراسم افتتاحیه برگزار نمی شد. حاشیه جشنواره فیلم فجر از آنچه هست هم کم رونق تر می شد. برگزار کنندگان جشنواره باید یادشان باشد کیفیت فیلم ها ربطی به آنها ندارد. وابسته به توان و شرایط هنرمندان و شل کن، سفت کن ممیزان و مسوولان سینمایی است. اگر می خواهند حضورشان دیدنی تر باشد باید فکری به حال این حاشیه ها بکنند. مثلا همین رسم نیکوی تجلیل از هنرمندان زنده که چند سالی است باب شده مال آنهاست. کیفیت اجرا و نحوه انتخاب بزرگانش متعلق به آنها است. چه خوب که شب دوازدهم بهمن و در مراسم افتتاحیه نام بزرگانی همچون منوچهر پوراسماعیلی، اکبر عبدی و محمد علی نجفی را به تاریخ این جشنواره سنجاق کردند. البته برای سال های بعد بهتر است، اما و اگرها و مصلحت اندیشی ها را کنار گذاشت. نمی دانم کی نوبت تجلیل از بهرام بیضایی، امیر نادری، بهمن فرمان آرا، ناصر تقوایی و... می شود. البته یک پیشنهاد دیگر هم دارم. زلف رسم نیکوی تجلیل از پیشکسوتان زنده را با یاد بعضی از بزرگان از دنیا رفته پیوند بزنیم. فقط اگر بنا به چنین کاری داشتیم یادمان باشد، تجلیل فقط اهدای لوح نیست. بهتر است فیلم های منتخب این تجلیل شوندگان را دوباره باز بینی کنیم، برای شان کنفرانس خبری بگذاریم و جلوی پاشان فرش قرمز مردمی پهن کنیم. البته برای تجلیل شدگان امسال هم هنوز دیر نشده.