شاید باور نکنید اما بخش مهمی از شعرهای من رباعی و تک بیتی و دوبیتی هایی است که قرار است روی سنگ منتشر شود. شعرهایی پر از سوز و گداز که خواندنش بعضی وقت ها دل خودم را هم کباب می کند. حتی بعضی وقت ها موقع نوشتن هم خودم گریه می کردم.

به گمانم شما هم اگر جای من بودید موقع نوشتن این شعرها گریه می کردید. فرض کنید در نوجوانی و در اوج احساساتی بودن مادربزرگ تان شما را صدا می کند. اول چندبار قربان صدقه تان می رود و بعد می گوید: پسرم تو که شاعری برای سنگ قبر من یک شعر بنویس. اگر نپذیرید مادربزرگ تان را دلخور کرده اید و اگر بپذیرید خودتان را. من هیچ وقت نتوانسته ام در زندگی «نه» بگویم. به همین دلیل