انقلاب اسلامی دوستانی دارد و دشمنانی. بپرسید دوستانش بیشترند یا دشمنانش؟ می گویم دشمنانش. زیرا دشمن شدن دوست سهل تر است تا دوست شدن دشمن. دشمنان معمولا از مدار دشمنی برنمی گردند. همه آنها که از اول با انقلاب بد بودند کماکان بدند. چه داخلی و چه خارجی، در این چهل ساله صف بندی ها عوض نشده، الا اینکه خیلی از این طرف به آن طرف رفته اند: به هر دلیلی، پیوندشان را بریده اند و آغاز خصومت کردند. در گردش جهان و در تقلب احوال خیلی ها از انقلاب ابراز پشیمانی کردند و در زمره مخالفان درآمدند اما از هرچه مرور می کنم کسی به خاطرم نمی آید که به این طرف آمده باشد. در صدر اسلام خالدبن ولید یا مغیر\ بن شعبه یا حتی