کمیل قاسمی هر چند در تهران زندگی می کند، اما اصالتا جویباری است و خون کشتی مردم آن دیار در رگ هایش جریان دارد. کمیل یکی از پر افتخارترین هاست که مدال نقره المپیک را هم برگردن آویخته است. اسفند ماه تولد 30 سالگی کمیل بود و او می خواهد با قدرت تا المپیک 2020 راهش را در کشتی ادامه بدهد. المپیکی که شاید تواند مدال نقره اش را به طلا تبدیل کند. کمیل درباره سالی که گذشت و البته اهدافش در سال جدید می گوید: در با هر سال 96 که بهتر است حرف نزنیم. نه برای من خوب بود و نه برای مردم ایران. امیدوارم سال 97 جبران کند و بهترین اتفاق ها برای مردم سرزمین ایران بیفتد.

قاسمی این را گفت و ادامه داد: من هدف های زیادی داشته ام که در زندگی ورزشی ام به آن نرسیده ام. تمام تلاشم این است که بتوانم پله پله به این جایگاه ها برسم. خدا را شکر می کنم که این روزها شرایط خوبی دارم اما باید تلاشم را بیشتر کنم.

کمیل با بیان این که عامل موفقیت خودش صبر و استقامت است درباره آینده خودش حرف می زند. آینده ای که شاید به افتادن اتفاقات خوب در المپیک 2020 ختم شود: صبر من خیلی زیاد است. در زندگی سختی های زیادی کشیده ام که شاید اگر هر کس دیگری به جای من بود از کشتی فرار می کرد. دوست ندارم ببازم و همیشه برای آینده برنامه ریزی می کنم. امیدوارم در آینده و در رقابت هایی که پیش رو دارم بتوانم با آمادگی بالایی شرکت کنم و رنگ مدال هایم را تغییر بدهم.

از او سوال کردیم مدال طلای المپیک و...که او حرف ما را قطع کرد و گفت: چرا که نه.هر اتفاقی ممکن است بیفتد.من ناامید نیستم و همواره تلاشم را می کنم تا بتوانم بهترین نتایج را کسب کنم. امیدوارم نه فقط برای من بلکه برای همه ورزشکاران در بازی های آسیایی و المپیک اتفاق های خوبی بیفتد.