الیوم بعد از نماز کمی خوابیدیم. عطر شکوفه و گرده گل ها و رایحه اشجار سکرآور و رخوت انگیز است. فوق النهایه در چهچهه بلبلان و آفتاب کم رمق بهاری خواب می چسبد. بیدار گشته نیمروی زرده طلا با روغن کرمانشاهی را که خشایار تیار کرده بود تناول کردیم، به غایت مطلوب بود. در رفتار خشایار نوعی پریشانی و دلشوره دیدیم. همان طور که قند چای پس از نیمرو را می مکیدیم، پرسیدیم چه مرگت است؟

عارض شد: تصدق، راه به راه دارد راپورت می رسد که قرار است تلگرام را ببندند.

فرمودیم: تلگرام که چیز نیکویی است ما خودمان یکی دو سفر به عثمانی و عتبات که مسافرت کرده بودیم اگر تلگرام نبود لنگ بودیم و از احوالات اقدس باجی مطلع نمی شدیم...

پرسیدیم: مگر هنوز کسی تلگرام می فرستد و زبان مورس بلد است؟

عارض شد: نه تصدق آن تلگرام را نمی گویم این تلگرام امری است

علی حده!

فرمودیم: چیست؟

گفت: یک پیام رسان است که منزل در روسیه دارد و خارجی است و با آن می شود فوتو و ویدئو و صوت و فایل و موقعیت ارسال کرد.

گفتیم: خب حال چرا قصد بستن دارند؟

عارض شد: گویا دواعش در عملیات تروریستی خویش از این استفاده می کنند و کارهای جاسوسی و وطن فروشی نیز بدان وسیله صورت گرفته است.

فرمودیم: خب اگر این طور است آقایان چرا تعلل می کنند، زودتر ببندند که فضیحت دست ندهد!

گفت: یک نسخه وطنی تدارک دیده اند به نام سروش که گویا قرار است جای آن را بگیرد. عده ای در داخل و عده ای دیگر در آن سوی حدودات ممالک محروسه در حال گربه رقصاندنند که این پیام رسان سروش ال است و بل است و رعیت را ترغیب می کنند زیر بار سروش نروند. البت گل بی عیب خداست و این عزیزان شده اند مصداق همان عدو شود سبب خیر.

فرمودیم: چطور؟

عارض شد: این حضرات در سوراخ سمبه های سروش افتاده اند و ایراداتش را ریسه کرده اند که این است و آن. مدیر سروش هم از همه عذرخواهی کرده و گفته ممنونیم که عیب ما را گرفته اید، چشم رفع و رجوع می کنیم الان هم به همت عالی جوانان وطن در حال رفع نقص و عیوبند.

فرمودیم: الحمدلله. بعد اندیشیدیم چه رفته است بر ایرانی جماعت که همواره برایش مرغ همسایه غاز است و متاع خارجی را بیشتر می پسندد. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.