بیش از 200 میلیون بیمار در جهان از بی اختیاری ادرار رنج می برند. بی اختیاری ادرار اغلب در زنان میانسال دیده می شود که علت اصلی آن اختلال در عضله مخطط اسفنکتر پیشابراه و عضلات حمایت کننده مجاری ادرار است و در صورت درمان نشدن می تواند سبب اثرات منفی روحی روانی و انزوای اجتماعی در فرد مبتلا و نیز تحمیل هزینه های اقتصادی بر جامعه شود.

شایع ترین نوع بی اختیاری، بی اختیاری استرسی ادرار است که هنگام هرگونه فعالیتی که باعث افزایش فشار داخل شکم شود، رخ می دهد. این حالت می تواند هم در مرد و هم در زن و در تمام سنین به وجود آید، هرچند در مردان بندرت رخ می دهد. این نوع بی اختیاری شایع ترین نوع در زنان مسن است و از عوامل خطر ایجادکننده آن می توان به بالاتر رفتن سن از 40 سال، تعداد بارداری، تعداد زایمان های واژینال و سابقه هیسترکتومی اشاره کرد.