این که کسی روی زمین سفت بخوابد، کم بخورد، بیخوابی بکشد، در تاریکی بنشیند و سخت کار کند و در ازایش پولی نگیرد و از جیب هم خرج کند، بعد کلی خوشحال باشد و ذوق کند، شاید فقط میان جهادگران مرسوم باشد. کسانی که به اردوهای جهادی رونق می دهند، جمعی آدم بی ادعایند که نه دنبال مال هستند، نه شهرت، کسانی مثل زهرا یادگاری، یک مامای30 ساله اهل مشهد که به سختی های این اردوها می گوید تفریح وخوشی و به حضور خودش نیز ادای دین. اما جهادی بودن یک بعد زهرا یادگاری است. او یک ماماست و در این گفت وگو، نماینده صنف بزرگ ماماها و راوی همه دغدغه های این صنف. در روزجهانی ماما حرف های او خواندنی است، بعضی قسمت هایش نیز تامل برانگیز و گاه اسبابی برای تاسف.