زیاد پیش می آید برایم، خاصه این اواخر که توی تاکسی می نشینم یا جایی می روم و آهنگ های جدید موسیقی به اصطلاح پاپ ایران را می شنوم که سوهان روح و اعصاب هستند از یک طرف و از طرفی پکیج بی هنری و بی خردی و از دیگر سو مبتذل به معنای واقعی کلمه. گاهی که دل و دماغی دارم، از طرفی که بانی این شکنجه بوده می پرسم این آهنگ مجوز دارد یا نه؟ تعداد دفعاتی که جواب مثبت می شنوم کم نیست. اینها را گفتم تا برسم به جواد یساری و ماجرای اخیرش به عنوان خواننده ساندترک فیلم «دشمن زن». نامش با همان عنوان همیشگی «مردمی» ابتدا زینت بخش تبلیغات فیلم بود و بعد خبر رسید که مجوزی برای پخش صدای او صادر نشده است. بگذریم از اینکه