دهم ماه رمضان مصادف با وفات حضرت خدیجه(ع) همسر گرامی رسول اکرم (ص) است.

حضرت خدیجه(ع) در دوران جوانی با تشکیل کاروان های تجاری به کسب درآمد پرداخت و با مدیریت و درایتی قوی و به دور از رسم تاجران زمانه که رباخواری را از اصول ثروت اندوزی قرار داده بودند، به تجارت روی آورد.مورخان از حضرت خدیجه(ع) با عنوان «بانوی دوراندیش و خردمند» یا «بانوی عاقل» یاد کرده اند. وی یاور فقیران و بی چیزان و خانه اش کعبه آمال مردم بینوا و نیازمندان بود. کرم، سخاوت، دوراندیشی، درایت، عفت و پاکدامنی، از وی بانویی پرهیزکار و مورد احترام ساخته بود. لقب «بانوی بانوان قریش» که در آن زمان به وی داده شد، نشان دهنده جایگاه او در میان مردم است. حضرت خدیجه(ع) نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد(ص) ایمان آورد و نخستین بانویی بود که همراه امام علی(ع) با پیامبر به نماز ایستاد و پیشانی بندگی بر خاک سایید. حضرت محمد(ص) در توصیف وی فرمود: «هرگز همسری بهتر از او نصیب من نشده است. خدیجه هنگامی به من ایمان آورد که همه مردم در کفر و شرک به سر می بردند. او ثروت خود را در سخت ترین لحظات در اختیار من گذاشت. خدا از او فرزندانی نصیبم کرد که به دیگر همسرانم نداد.»

خدیجه از جمله بانوان برتراسلام به شمار می رود. او نخستین زنی بود که به اسلام گروید. نخستین زنی که نماز خواند و انسانی روشن بین و دوراندیش بود.همین شرافت برای او بس که همسر رسول خدا(ص) بود و گسترش اسلام به کمک مال و ثروت او تحقق یافت.

حضرت خدیجه(ع) در 24 سال زندگی مشترک با پیامبر گرامی اسلام، خدمات بسیاری برای دین اسلام انجام داد. حمایت های مالی، روحی، عاطفی از حضرت محمد(ص)، تصدیق و تایید پیامبر در روزگاری که هیچ کس تاییدش نمی کرد و یاری ایشان در برابر آزار مشرکان، گوشه هایی از این خدمات ارزشمند است. حضرت خدیجه علیهاالسلام پس از ازدواج با پیامبر، دارایی اش را به ایشان بخشید تا آن را هرگونه می خواهد مصرف کند. رسول گرامی اسلام در این زمینه می فرماید: «هیچ ثروتی به اندازه ثروت خدیجه(ع) برای من سودمند نبود.»