کاهش تورم یکی از مهم ترین اقداماتی بود که از سوی دولت روحانی پیگیری شد. دستاورد بسیار بزرگی که آرامش را به اقتصاد ایران برگرداند. همواره بین اقتصاددانان انتخاب بین تورم و رکود مورد بحث و گفت وگو بوده است ولی آنچه مسلم است این است که رشد و تولید در سایه ثبات و تورم پایین امکان پذیر است. این دولت در حوزه کاهش بیکاری تا حدودی تلاش هایی کرده است تا بلکه بازار را از رکود خارج کند. از نظر سیاسی نیز می توان به برجام اشاره کرد: برجامی که با آمدنش توانست مشکلات اقتصادی را تا حدودی برطرف کند. اگر طرف مقابل به تعهدات خود عمل کند می توان شاهد قراردادهای تجاری خوبی با شرکت های خارجی بود، اتفاقی که در مدت کوتاهی بعد از توافق شاهد آن بودیم و شرکت های بزرگی به ایران آمدند و توافقات خوبی نیز در حوزه های مختلف به دست آوردیم. اگر این روند ادامه پیدا می کرد مسلما شاهد آثار مثبت برای اقتصاد می بودیم. ولی این طرف مقابل است که نسبت به تعهدات خود پایبند نیست وگرنه دولت وقت تمام تلاش خود را در جهت حفظ آن صورت داده و می دهد. برای آینده نیز باید گفت، راهی را که دولت در جهت کنترل تورم پیگیری کرد، راه درست و معقولی بود و انتظار بر این است که این راه نیز ادامه پیدا کند. همچنین پیگیری سیاست های اصلاحی در حوزه های مختلف، از جمله نظام بانکی و سیاست های بودجه ای و... شاید عده ای فکر کنند که دولت وقت کار خاصی در این زمینه انجام نداده است و از این نظر آن را مورد نقد قرار دهند که این تا حدودی درست است ولی نباید فراموش کرد که بیشتر این مشکلات محصول مجموعه تصمیماتی است که طی سالیان گذشته گرفته شده و حل و برطرف کردن آن نیز طول خواهد کشید که البته عزم و اراده ملی نیز در بیشتر آنها لازمه هرگونه اصلاحات است. در نتیجه هر گونه اصلاحی نیازمند اصلاح ساختارها ست که کاری یکشبه نیست. حرکت در جهت اصلاحات، حال هرنوع اصلاحاتی، باید از اصلاح ساختار مدیریت نامناسب کشور شروع شود.

در حال حاضر شرایط بسیار سختی داریم. امیدوار هستیم اروپا بتواند به تعهدات خود عمل کند و بتوانیم همچنان فروش نفت خود را داشته باشیم تا دولت با توان بیشتری اقداماتی را که در نظر دارد، پیگیری کند.