اگر روزگاری خواندن آثار فرانتس کافکا کنشی روشنفکرانه و نخبه وار تلقی می شد، امروزه باید آن را به عنوان یک ضرورت عمومی ترویج کرد. دلیلش این است که دنیای ما روز به روز دارد کافکایی تر می شود و گیریم که با خواندن کافکا مفری از این دنیا نیابیم: دست کم می توانیم موقعیت هولناک خودمان را به عنوان انسانی معلق در برهه هولناک و برزخ وار عصر حاضر تبیین کنیم. فرانتس کافکا با آن طنز تلخ و سیاه و آن تخیل اکسپرسیونیستی رادیکالش دنیایی را تصویر می کند که در آن همه چیز کارکرد و معنای خود را از دست داده است. دنیایی که کابوس ها و هذیان های آدمی به متن و بطن زندگی اش راه یافته اند و دردهای ذهنی و روحی در آن بروزی