چالش دین و علوم تجربی ریشه در دوران رنسانس و نوزایی تفکر غربی دارد؛ در جهان غرب و پس از حدود ده قرن از سیطره کلیسا بر تفکر غربی و تحمیل عقائد و برداشت های کاملا انسانی، به عنوان معارف مقدس الهی، متفکران و مصلحان غربی بر علیه هژمونی ظالمانه کلیسا شوریدند و دورانی را رقم زدند که یکی از مهم ترین شاخصه های آن تمرکز بر علم تجربی و کنار نهادن کتاب مقدس و عقائد دینی از میانه زندگی بشر غربی بود؛ از اواسط دوران قرون وسطی، این حقیقت آرام آرام خود را نشان می داد که بسیاری از آموزه های کتاب مقدس و کلیسا، با عقل و علم بشری سر ناسازگاری دارد؛ انسان غربی همواره خود را میان پذیرش عقائد کلیسایی و پشت کردن به