حسینیۀ جماران، با اینکه به شخص ایشان زیاد ارتباط نداشت و هر نوع ‎ ‎ تغییر در آن در نهایت به نام امام حسین(ع) تمام می شد ولی امام نگذاشتند که ‎ ‎ تغییری به منظور تجمل و زیبایی در آنجا ایجاد شود. حتی آقای امام جمارانی ‎ ‎ خواست آنجا را سفیدکاری کند، امام فرمودند: اگر می خواهید من اینجا ‎ ‎ بمانم، تزئینات نکنید. یک وقت امام متوجه شدند که می خواهند کاشی کاری ‎ ‎ کنند، عصبانی شدند، فرمودند: من از اینجا می روم. به خاطراین موضوع ‎، حسینیه تا به آخر، به همین صورت باقی ماند.

یادم است که در مراسم چهلم رحلت امام دو کشیش فرانسوی به ‎ جماران آمدند. وقتی حسینیۀ سادۀ جماران یعنی محل دیدارهای امام را دیدند، ‎ ‎ خیلی شگفت زده شدند. به من گفتند: بگذارید اینجا به همین سادگی بماند، تا ‎ ‎ دنیا بداند که یک انسان روحانی با این مقام، کجا زندگی می کرده و جای ‎ ‎ پذیرایی از میهمانانش کجا بوده است.

(کتاب آینه حسن، آیت الله محمدرضا توسلی، صفحه 71)