از طرف مرد وظیفه این طور است که ضرورت های زن را درک کند، احساسات او را بفهمد، نسبت به حال او غافل نباشد و خود را صاحب اختیار مطلق العنان او در خانه نداند.

زن و شوهر دو نفرند، دو شریکند، دو رفیقند، هر کدام یک وسعی از لحاظ فکری و روحی دارند.

مرد باید به زن کمک کند تا عقب ماندگی هایی را که در جامعه ما دارند، جبران کند. البته مراد از این عقب ماندگیها، آن چیزهایی نیست که امروز به تقلید از فرنگی ها در جامعه ما مطرح می شود. بلکه مراد معرفت است، مراد تحصیلات است، مراد پیدا شدن روح اندیشه و تامل و فکر در زن است، مراد اینهاست که هرچه مرد بتواند باید در این زمینه به همسرش کمک کند. اگر زن می خواهد کاری انجام بدهد یا در فعالیت های اجتماعی سهیم باشد، در حد اقتضای وضع زندگی خانوادگی، مانع او نشود.(1)