هویت تاریخی آدم ها را هویت تاریخی قابل دسترس تشکیل می دهد، نه هویت تاریخی غیرقابل دسترس. قصه هویت تاریخی به غیر از هویت دینی است. فرض کنید، موقعی که محرم می شود شما می روید در حادثه محرم، یک طور پرواز تاریخی می کنید، فاصله از بین می رود.

آن نوع روایتی هم که ما اسمش را گذاشتیم روضه خوانی، تشدید می کند این پرواز را. اما در تاریخ سیاسی یا تاریخ به اصطلاح عقلی، این طوری نیست. یعنی کسی نمی تواند روضه گوهرشاد را سر بدهد یا مصیبت هایی که یک جامعه در طول 70 سال، 80 سال، صد سال کشیده. برداشت کلی که عموم مردم از قصه انقلاب داشتند، این بود که یک خاندانی بود به اسم خاندان سلطنتی پهلوی، در نهایت قلدری و ظلم، اینها سال ها بر اریکه قدرت سوار بودند و هر کاری که خواستند انجام دادند و هر چیزی را هم که خواستند آتش زدند و هر چیزی را هم که خواستند، بردند.