نبه خون گر کشی خاک من، دشمن من

بجوشد گل اندر گل از گلشن من

تنم گر بسوزی، به تیرم بدوزی

جدا سازی ای خصم، سر از تن من

کجا می توانی، ز قلبم ربایی

تو عشق میان من و میهن من

من ایرانی ام، آرمانم شهادت

تجلی هستی است جان کندن من (1)

***

در تاریخ ادبیات هزار ساله ایران، شمار بانوان شاعر و نویسنده، معدود و انگشت شمار است. دلیل این امر، محدودیت هایی است که در طول تاریخ زنان را از فعالیت های اجتماعی و فرهنگی باز داشته است. با ظهور اسلام، زن هویتی دوباره یافت و این فرصت را به دست آورد که توانمندی های اجتماعی، علمی، فرهنگی و... خود را با حفظ عصمت، وقار و متانت به منصه ظهور برساند.