داغ فرزند بر دل می ماند، داغی که تا آخرین نفس ها قلب رنجور مادر خسته و چشم انتظار را با تپش همراه می کند.

انقلاب ما علی اکبر و علی اصغرها داده، لیلاهایی چشم از دنیا فرو بسته اند که همچنان چشمان شان به در بود که شاید بیاید.

و قصه شهید و شهادت صفحات دل ما را چنان رنگی کرده است که صفحه سفیدی برای روزهای تلخ پس از آنها نباشد و با درد دوری و خاطرات آنها سال های سال ساعت های بی پایان شب را سپری کنیم.

راستش با قصه علی اکبر و علی اصغر، دو یار وفادار انقلاب کمی دلتنگ مادر شدم، مادری که چشمش به آسمان بود و دلبرش را در میان تیزپروازان آسمان دلبری می کرد. دلتنگ همسری گشتم که طفل های معصومی را باید رهبری می کرد که دیگر قامت پدر بر صورتشان سایه نمی افکند و تنها با خاطرات نه چندان دورشان پدر را همراهی می کنند.