عبدالله ناصری؛ فعال سیاسی اصلاح طلب: این نقد ابتدا به خود ما به عنوان ملت ایران وارد است. شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهد ما ایرانیان، بویژه از عصر صفویه به بعد، اغلب عجول بوده و منتظر بوده ایم تا نتایج تصمیمات و عملکردها را در سریع ترین زمان ممکن ببینیم. اما مساله فقط این نیست. به عبارت دیگر کارکرد و سلامت نظام دیوانسالاری کشور نیز تاثیر زیادی در شکل گیری ذهنیت مردم نسبت به دولت دارد. ما ایرانیان، بخش های مختلف حاکمیت را یکسان فرض می کنیم. به این ترتیب اگر مشکلی در شهرداری باشد یا بنابه فرض، در قوه قضائیه یا دیگر ارکان حاکمیت نقصی باشد، آن را به دولتی که از مردم رای گرفته است هم متصل می کنیم. بنابراین، بدون آن که بخواهیم منکر نقص یا کاستی ها در بخش های مختلف دولت شویم، واقعیت این است که نقص ها مثلا در شهرداری یا جاهای دیگر هم به پای دولت نوشته می شود.

علت سومی که می توانم برای ناامیدی زودهنگام مردم نسبت به دولت نام ببرم، تصویری است که کانون های رسانه ای و گفتاری کشور نسبت به دولت های منتخب مردم ترسیم می کنند. به جز دولت احمدی نژاد و دولت اول آیت الله هاشمی رفسنجانی، در سایر دولت ها، بدون استثنا، رسانه ملی و تریبون های عمومی همواره در مقام نقادی دولت مستقر صحبت کرده اند.

طبیعتا وقتی مدام و بدون وقفه درباره یک نهاد یا ساختار تصویر منفی ارائه شود، چه بخواهیم یا نخواهیم این امر روی ذهنیت و تلقی مردم تاثیر می گذارد، ولو این که مردم در انتخابات ها نشان داده باشند که خلاف خواست این تریبون ها تصمیم می گیرند. مع الاسف تاکنون درخواست، خواهش یا حتی الزامات قانونی نتوانسته این رسانه ها و بخش ها را به همراهی با دولت های منتخب مردم ملزم کند.