از محاسن کار روزنامه نگاری، یکی این است که عادت تلویزیون دیدن را از سر می اندازد. ساعت کار ما اجازه نشستن پای تلویزیون و دل دادن به دل مجری ها و کارشناس ها را نمی دهد. قبلا درباره این عادت حرف هایی زده ام، بعدا هم به مناسبت هایی سرتان را درد خواهم آورد. عجالتا از قول پوپر یادآوری کنم که تلویزیون، نه تلویزیون اینجا یا آنجا، بلکه تلویزیون بماهو تلویزیون، تلویزیون به مثابه رسانه، تسخیر احمق می کند و فکر و ذکر آدمیزاد را زایل می کند. سعادتمند کسی است که از پرتو این رسانه –کلا و جزئا- بگریزد و به دام راست و دروغ آن نیفتد. در این دو، سه روز تعطیلی، بعداز ظهری که حوصله ام سررفته بود محض تنوع تلویزیون