در روزگاران گذشته سفرنامه ها تنها منبع اطلاعات دست اول درباره یک شهر، دیار و کشور دیگر محسوب می شدند و در نقطه اوج توجه بودند. مردم از طریق سفرنامه ها می توانستند به تفاوت زبان و اوضاع اجتماعی، سیاسی، اقتصادی جوامع دیگر پی ببرند، اطلاعاتی که دستیابی به آنها از طریق کتاب های تاریخی میسر نبود. سفرنامه ها گذشته از ارزش تاریخی، حتی در تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه نقش داشتند. پس سفرنامه حاصل کنجکاوی و تلاش مسافرانی بوده که تجربه های خود را از فرهنگی غریب به فرهنگی دیگر انتقال می دهند. همچنین سفرنامه ها علاوه بر ارائه اطلاعات تاریخی، جغرافیایی و معیشتی نقش بسیار مهمی در معرفی فرهنگ دیگر سرزمین ها داشته اند. ادبیات هم به عنوان یکی از بخش های مهم فرهنگ خواه ناخواه خود را لابه لای سطور سفرنامه جای می دهد و سفرنامه نویس هم نکاتی را از فرهنگ و ادب منطقه ای که به آن سفر کرده وارد متن خود می کند و هم صاحب سبک بوده و با نوع نگرش و نگارش خاص خودش یک اثر ادبی را خلق کند.