یکی از باشگاه های شهر تهران محل کار این روزهای مرتضی است. او بجز مربیگری خود تمرین های سختش را ادامه می دهد و می خواهد به صورت افتخاری در مسابقات آرنولد کلاسیک شرکت کند: «توانایی ایستادن روی پای خود را نداشتم. برای راه رفتن در خیابان از دیگران کمک می گرفتم، لکنت و نحوه بیان کلماتم حوصله دیگران را سر می برد. نگاهم کنید. من یک معلول فلج مغزی ام. این حقیقت را نمی شود کتمان کرد اما اراده داشتم، اراده انسان می تواند همه این مشکلات را حل کند. من این موضوع را باور دارم و دوست دارم هر کسی این گزارش را می خواند باور کند که می تواند. برای خودش هدفی در نظر بگیرد و شروع کند. پله اول را که پشت سر بگذاری همه دنیا به تو کمک می کنند تا پیمودن راه آسان تر می شود.»