رئیس جمهوری 8 آگوست هنگام صرف ناهار در باشگاه گلف در بدمینستر - وسط چلچراغ های سبک ترامپی، کاپ های گلف و لوح های تورنمنت ها - در محاصره تام پرایس، وزیر بهداشت و خدمات انسانی، و همسرش ملانیا قرار گرفت. کلیان کانوی و همچنین کوشنر و چند نفر دیگر هم سر میز بودند. این یکی از همان برنامه های «کاری» بود - هنگام ناهار در مورد بحران مواد مخدر بحث شد و بعد از آن بیانیه ای توسط رئیس جمهوری خوانده شد و خبرنگاران هم یک دور کوتاه سوالاتی کردند. ترامپ ضمن خواندن بیانیه خود با لحنی یکنواخت، سرش را پایین نگه داشته و آ ن را به دستش تکیه داده بود.

بعد از چند سوال کسل کننده در مورد مواد مخدر، ناگهان در مورد کره شمالی سوال شد و ترامپ مثل فیلم های کارتونی قدیمی، به نظر رسید در یک حرکت زنده شد. کره شمالی یک مساله ای پر جزئیات بود که پاسخ چندانی برای آن وجود نداشت و این به اعتقاد او محصول ذهن های کوچک و اراده ضعیف بود - و اینکه او در توجه به آن مشکل داشت. علاوه بر این، او بطور فزاینده ای به ضدیت خود با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی جنبه ای شخصی داده بود و اغلب از او با القاب تحقیر آمیز حرف می زد.

کارکنان کاخ سفید او را برای این آماده نکرده بودند اما او در آرامشی ظاهری از اینکه می تواند از بحث در مورد مواد مخدر منحرف شود و همچنین با رضایتی ناگهانی از فرصت بدست آمده برای پرداختن به این مساله آزاردهنده، خطر کرد و با زبانی که اغلب در گفت و گوهای خصوصی تکرار می کرد به سوی نقطه پرتگاه و خطرناک یک بحران بین المللی پیشروی کرد.

«بهتر است کره شمالی دیگر بیش از این امریکا را تهدید نکند. در این صورت آنها با چنان آتش و خشمی روبه رو خواهند شد که دنیا به چشم ندیده است. او بیشتر از حد نرمال یک کشور معمولی تهدیدکننده شده و همان طور که گفتم با آتش و خشم و بی پرده بگویم با قدرتی مواجه خواهد شد که دنیا هیچ گاه به چشم ندیده است. متشکرم.»