شبکه های اجتماعی با تمام مسائلش فرصتی است برای انتشار و بازنمایی تمام کارهای خوب و متفاوتی که هر روز در گوشه وکنار ایران و جهان اتفاق می افتد، مثل متن نامه حضرت امیر به مالک اشتر که در آن آمده است: «و مهربانی بر مردم را برای دل خود پوششی گردان و دوستی ورزیدن با آنان را و مهربانی کردن با همگان را. همچون حیوان درنده مباش که خوردنشان را غنیمت شماری...». اما اگر مروری در شبکه های اجتماعی بکنیم، هر چندوقت یک بار اتفاقاتی را می بینیم که پرده اشکی را بر چشمانمان می نشاند؛ از فروشگاهی که قفسه ای را خاص مادران سرپرست خانواده تدارک دیده است یا کسی که توانسته از کیف پول چندهزاردلاری بگذرد. از کسی که اطلاعیه زده که همسایه ها مراقب گربه های تازه به دنیاآمده باشند یا کسی که میوه های شسته شده برای کودکان را در کنار مغازه اش آماده کرده است. حتی مردی که با جان ودل فعالیت می کند؛ مثل حسین عبیات، کارگر شهرداری حمیدیه با قریب به 12 ماه حقوق معوقه... وقتی می بیند فاضلاب از مجرایش سرریز شده، وارد کانال اصلی فاضلاب شهر می شود و با خارج کردن زباله ها، مشکل را رفع می کند. اما سوال این است؛ واقعا یعنی هیچ چیز یا امکانات یا وسایلی نیست که این بنده خدا مجبور نشود خودش داخل فاضلاب برود؟ کاش مسئولان اگر با اجرای درست وظیفه مشکل دارند، مهربانی را بیاموزند.