فهرست مطالب مژگان رضایی کنوی
-
هدفارایه داده های آماری و فعالیت های بانک چشم جمهوری اسلامی ایران در 3 دهه گذشته.روش پژوهشهمه سوابق بانک چشم جمهوری اسلامی ایران در کلیدواژه های چشم های فرآوری شده، بافت های استفاده شده، سرانه پیوند قرنیه و اندیکاسیون های پیوند قرنیه از سال 1370 تا 1396 مورد بررسی قرار گرفتند.یافته هادر بازه زمانی 27 ساله، در مجموع 115743 مورد چشم اهدا گردید. از بین 114169چشم اهدا شده بین سال های 1373 تا 1396، 95314 مورد چشم برای پیوند توزیع شدند که در نهایت 95057 قرنیه مورد عمل واقع شد. به طور متوسط در سال، سرانه پیوند قرنیه 6-10x27±6-10x55 مورد بوده است. در بین سال های 1385 تا 1396 با وجود این که عمل Penetrating Keratoplasty (PKP) (70 درصد) رایج ترین عمل جراحی بود ولی برخلاف عمل Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK) (001/0P<) که روند رو به رشدی داشت، عمل PKP دارای سیر نزولی (048/0P=) بود. برجسته ترین اندیکاسیون پیوند قرنیه، Keratoconus (KCN (7/39 درصد) و به دنبال آن Bullous Keratopathies (BK) (5/18 درصد)، Corneal scar and opacities (CSO) (7/15 درصد) و Graft Failure (GF) (5/7 درصد) در 3 دهه گذشته بود و افزایش روند برای BK، GF و KCN مشاهده شد. بافت صلبیه بیش تر (7/83 درصد) برای ایمپلنت محافظ چشم استفاده گردید. طی 12 سال گذشته میزان عوارض گزارش شده، 088/0 درصد بود.نتیجه گیریطی سه دهه گذشته، روند رو به افزایشی در میزان فرآوری چشم های اهدایی در ایران وجود داشت و KCN و BK شایع ترین اندیکاسیون های پیوند قرنیه بودند. با وجود این که PKP شایع ترین روش keratoplasty بود، DSAEK روند رو به رشدی در طول 12 سال گذشته داشته است. میزان بسیار پایین عوارض گزارش شده بعد از عمل نشان دهنده ایمنی بالای سیستم تهیه و توزیع بافت از بانک چشم جمهوری اسلامی ایران تا مرحله پیوند قرنیه بوده است.کلید واژگان: بانک چشم, پیوند قرنیه, صلبیه}PurposeTo report a 3-decade eye bank data and activity of the Central Eye Bank of Iran (CEBI).MethodsAll the eye bank records in terms of procured eyes, utilized tissues, corneal transplants per capita, and indications for keratoplasty over the last 3 decades were analyzed.ResultsDuring the last 27 years, 115 743 whole eyes were donated, among which 114 169 eyes were donated between 1994 and 2017. Out of 114 169 donated eyes, 95 314 eyes were sent for corneal graft and 95 057 corneas were finally transplanted. The mean rate of corneal transplants per capita per year was 55×10−6±27×10−6. Penetrating keratoplasty (PKP) was the most leading surgical technique between 2006 and 2017 (70%); however, unlike an increasing trend of Descemet stripping automated endothelial keratoplasty (DSAEK; P<0.001), it revealed a decreasing trend (P=0.048). Keratoconus (KCN; 39.7%), bullous keratopathies (BK; 18.5%), corneal scar and opacities (CSO; 15.7%), and graft failure (GF, 7.5%) were the 4 leading indications for keratoplasty in Iran; demonstrating an increasing trend for BK, GF, and KCN. 83.7% of the scleral tissues was used for protecting the orbital implants. Over the past 12 years, adverse reactions were reported in 0.088%.ConclusionOver the last 3 decades, an increasing trend was observed for the procured eyes in the Central Eye Bank of Iran. KCN and BK were the most leading indications for keratoplasty. There was an increasing trend over the past 12 years for DSAEK, while PKP was the most common procedure for corneal transplantation. Considering the small amount of reported adverse reactions after corneal transplantations, it can be concluded that there is a high safety of corneal transplantation system from the eye bank to the recipients.Keywords: Central Eye Bank of Iran, Corneal transplants per capita, DSAEK, Penetrating keratoplasty}
-
هدفبررسی میزان و عوامل آلودگی در لنز تماسی نرم پانسمانی (Bandage soft contact lens) استفاده شده در درمان نقص پایدار اپی تلیوم قرنیه (Persistent corneal epithelial defect) و نیز ارزیابی متغیرهایی که در ایجاد خطر آلودگی در این لنزها تاثیرگذار هستند.
روش پژوهش: در این مطالعه مقایسه ای آینده نگر، 57 چشم که به علت نقص پایدار اپی تلیوم قرنیه تحت درمان با لنز تماسی پانسمانی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. این لنزها پس از بهبود نقص اپی تلیوم قرنیه و یا در مواردی که نیاز به تعویض بود، برداشته شده و بلافاصله به داخل لوله های استریل حاوی محیط مایع تیوگلیکولات غنی شده (Enriched thioglycolate liquid medium) ، منتقل شدند. پس از مشخص شدن آلودگی این لنزها در محیط ذکر شده، میکروارگانیسم در محیط های مختلف جهت مشخص شدن نوع آن مورد کشت قرار گرفت. تست های حساسیت آنتی بیوتیکی و نیز تحلیل های تک متغیره (univariate analysis) جهت بررسی تاثیر متغیرهای مختلف در آلودگی لنزهای تماسی پانسمانی انجام شد.یافته هاهفده مورد (29/8 درصد) از لنزهای پانسمانی آلوده بودند. شایع ترین عوامل بیماری زا شامل استافیلوکوک اپیدرمیدیس در 10 مورد، انتروباکترکلوآکا (Enterobacter cloacae) در 3 مورد، استافیلوکوک اورئوس در یک مورد، استرپتوکوک ویریدنس در یک مورد، Alcaligenes SPP در یک مورد و آلودگی هم زمان انتروباکتر کلوآکا و کاندیدا در یک مورد مشاهده گردید. کراتیت عفونی در هیچ موردی یافت نشد. ارتباط بین آلودگی لنزهای تماسی و متغیرهای بررسی شده از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریتعداد قابل توجهی از لنزهای تماسی پانسمانی که در درمان نقص پایدار اپی تلیوم قرنیه استفاده شدند دارای کشت مثبت از نظر باکتری های هوازی بودند، هرچند که در موارد بررسی شده هیچ مورد از کراتیت عفونی مشاهده نشد. این آلودگی به متغیرهای مختلف از جمله طول مدت استفاده از لنز بستگی نداشت.PurposeTo investigate the rate and agents of contamination in bandage soft contact lenses fitted for the management of persistent corneal epithelial defects and to evaluate potential variables that could influence contamination risk.MethodsThis prospective comparative case series enrolled 57 consecutive eyes fitted with bandage contact lenses for the treatment of persistent corneal epithelial defects. The lenses were collected at the time of epithelial closure or when it was necessary to exchange contact lenses and were immediately placed in sterile tubes containing an enriched thioglycolate liquid medium. When contamination of the contact lens was detected, the microorganism was cultured in different media and identified based on various tests. All isolates were tested for susceptibility to various antibiotics. Univariate analyses were used to evaluate the influence of different variables on bandage contact lens contamination.ResultsSeventeen of the contact lenses (29.8%) were contaminated. The most commonly isolated pathogen was Staphylococcus epidermidis (n=10), followed by Enterobacter cloacae (n=3), Staphylococcus aureus (n=1), Streptococcus viridans (n=1), and Alcaligenes spp. (n=1). One contact lens yielded a mixed infection with Enterobacter cloacae and Candida spp. Infectious keratitis was not observed in any eyes. Correlations between contact lens contamination and investigated variables were statistically non-significant.ConclusionA significant number of bandage contact lenses used for the management of persistent corneal epithelial defects yielded positive cultures for aerobic bacteria. However, no cases of infectious keratitis were observed. Contamination was independent of different investigated variables, including the duration of contact lens use. -
هدف
بررسی پتانسیل القای بازسازی شبکیه توسط سلول های اپی تلیوم پیگمانته شبکیه چشم انسان با استفاده از چسب فیبرینی به عنوان مکانی برای ذخیره فاکتور (2FGF) 2fibroblast growth factor و تقلید فضای غشای عروقی شبکیه.
روش پژوهش: سلول های اپی تلیوم رنگدانه های شبکیه (Retinal Pigmented Epithelium: RPE) از گلوب چشم دو فرد بزرگسال فوت شده استخراج شدند و با غلظت های mg/dl 3:126mg/dl, FG84:2mg/dl. FG1:42FG چسب فیبرینی انکپسوله شدند. نمونه های تحت تیمار با Fetal Bovine Serum (FBS) با غلظت 20 درصد، به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. این سلول ها از نظر بیان مارکرهای 6، 18/8Cytokeratin، 65RPE در سطح پروتئین و بیان مارکرهای 1-Thy، CRX، NogoA، 2MMP، 2ACTA، 1Integrin-B، 65RPE، 6 PAX در سطح ژن، مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته هابیان ژن های 1Integrin B و 1-Th در غلظت 1FG نسبت به گروه شاهد و بیان ژن 6PAX در غلظت 1FG نسبت به گروه شاهد و 3FG افزایش معنی داری نشان داد بیان ژن 2MMP در غلظت 1FG سطح بالاتری از بیان را نسبت به سایر غلظت ها مشخص کرد اما فقط در مقایسه با غلظت 3FG معنی دار بود. بیان ژن 65RPE نیز در غلظت های 2FG و 1FG افزایش معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان داد ضمن آن که در هر سه غلظت، کاهش در بیان ژن 2ACTA نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید اما این کاهش بیان معنی دار نبود. بیان ژن NogoA نشان دهنده کاهش معنی داری در غلظت 1FG نسبت به شاهد و 3FG می باشد. بیان ژن CRX در همه نمونه های انکپسوله شده و شاهد، منفی بود. نتایج بررسی های ایمونوسایتوشیمی نشان دهنده عدم بیان پروتئین 6PAX در نمونه های انکپسوله شده و شاهد در سلول های RPE بزرگسال بود ولی این سلول ها از نظر بیان پروتئین های اختصاصی مانند 18/8cytokeratin و 65RPE هم در نمونه های شاهد و هم نمونه های انکپسوله شده مثبت بودند.
نتیجه گیریسلول های RPE بالغ در غلظت (mg/dl 42) 1FG ضمن حفظ ماهیت خود نشانه هایی از pluripotency را بروز دادند که می تواند نشان دهنده توانایی این سلول ها در بازسازی بافت شبکیه باشد. این اثر به وجود مولکول های چسبنده مانند فیبرونکتین و لامینین در چسب فیبرینی که منجر به شبیه سازی فضای شبه غشا عروقی شبکیه (Retinal Vascular Membrane: RVM) می شوند و ایجاد بستری برای ذخیره عامل 2FGF و موضعی کردن آن که منجر به افزایش بیان ژن 6PAX می باشد، مرتبط است.
کلید واژگان: چسب فیبرینی, سلول های اپی تلیوم پیگمانته شبکیه, غشای عروقی شبکیه}PurposeRetina regeneration through reprogramming process is an interesting topic for the retinal disorders and regeneration study. This phenomenon naturally happens in a few of amphibians even if the neural retina is completely removed by surgery. Studies show the critical role of FGF2 factor and RVM microenvironment in retinal regeneration. Thus, this study pays particular attention to regeneration potential of human RPE cell under the influence of the fibrin glue 3D structure as FGF2 reservoir and RVM like space.
MethodshRPE cells were isolated from donor eyes of two adult humans. The cells were encapsulated with three concentrations of fibrin glue (FG1:42mg/dl, FG2:84mg/dl, FG3:126mg/dl) and FBS treated with 20% concentration was considered as control. Gene expressions of PAX6, MMP2, RPE65, ACTA2, CRX, Thy-1, NogoA, and Integrin-B1 were analyzed, using real-time PCR.
ResultsGene expression of Integrin B1 and Thy-1 were significantly higher in FG1-treated cells compared to controls. Also, PAX6 gene expression in FG1 concentration compared to control and FG3 showed a significant increase, while expression of MMP2 gene expression at FG1 concentration showed a higher expression level than other concentrations, but only significant compared to FG3. RPE65 expression in FG1, FG2 concentrations shows a significant increase compared to control; ACTA2 gene expression was lower than 3 concentrations compared to control, but it was not significant. Also, expression of NogoA gene showed a significant decrease in FG1 concentration compared to control and FG3. In addition, the expression of the CRX gene was negative in all treatments and control. The immunocytochemistry results indicate that PAX6 protein is not expressed in incubated specimens and controls in adult RPE cells, but these cells express specific proteins such as RPE65, cytokeratin8.18 in both control and incubated specimens are positive.
ConclusionAdult RPE cells at the concentration of FG1 (42 mg/dl) maintain certain adult characteristics, but exhibited signs of multipotency, which could indicate the potential of these cells for retinal tissue regeneration. This effect appears to be due to the presence of adhesion molecules such as Fibronectin and Laminin in fibrin glue that simulates the RVM like space, as well as the creation of an FGF2 reservoir and its localization, which leads to an increase of the PAX6 gene expression.
Keywords: Fibrin Glue, Retinal Pigmented Epithelium Cells, Retinal Vascular Membrane} -
هدفتوصیف نتایج حاصل از سیتولوژی ایمپرشن (Impression Cytology, IC) در ضایعات ملانوسیتی سطح چشم که به صورت بالینی تشخیص داده شده اند.
روش پژوهش: سیتولوژی ایمپرشن (IC) برای 18 بیمار با تشخیص بالینی ضایعه ملانوسیتی سطحی چشم با استفاده از کاغذ فیلتراستات سلولزی و رنگ آمیزی Periodic acid Schiff-Papanicolau صورت گرفت. در موارد وجود سلول های آتیپیک در IC و یا درخواست بیمار، بیوپسی اکسیژنال از ضایعات انجام شد که نمونه ها مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی قرار گرفتند. توافق بین تشخیص بالینی و نتایج IC و بین نتایج IC و هیستوپاتولوژی بررسی شد.یافته هاتشخیص های بالینی در 13 بیمار خال ملتحمه، کوریستوم ملتحمه در مقابل خال ملتحمه آملانوتیک در1 مورد، ملانوزیز اولیه اکتسابی (PAM) در مقابل ملانوم در 2 مورد و خال ملتحمه آتیپیک در مقابل (Conjunctival Intraepithelial Neoplasia (CIN در 2 مورد بود. نتایج IC نشان دهنده خال ملتحمه خوش خیم در 15 مورد، PAM با آتپیا در مقابل ملانوما در 2 مورد و CIN در مقابل یک مورد ضایعه ملانوسیتی نوع اپیتلیویید غیرطبیعی در یک مورد بود. نتایج IC با تشخیص بالینی در 16 مورد مطابقت داشت (شاخص کاپا کوهن= 0/84) و CIN را در 1 مورد رد کرد. در 7 مورد هیستوپاتولوژی انجام شده، خال ملتحمه خوش خیم در 4 مورد، ملانوم بدخیم در زمینه PAM با آتیپی در 2 مورد و CIN در 1 مورد بود. بین نتایج هیستوپاتولوژی و ویژگی های IC، همبستگی نسبتا بالایی وجود داشت (شاخص کاپا کوهن= 0/76).نتیجه گیریسیتولوژی ایمپرشن، با نشان دادن ویژگی های سیتومورفولوژی شاخص لایه های سطحی چشم، ماهیت واقعی ضایعات ملانوسیتی سطح چشم را در اکثر موارد بیماران معرفی شده تشخیص داد. با توجه به این واقعیت که IC جایگزین هیستوپاتولوژی نیست، نظر به همبستگی بالا بین نتایج IC و histopathology در مطالعه اخیر می توان از IC به عنوان روش کمکی مناسب در تشخیص و پی گیری درمان ضایعات ملانوسیتی سطح چشم استفاده کرد.کلید واژگان: سیتولوژی ایمپرشن, ضایعات ملانوسیتیک سطح چشم, ملانوزیس اکتسابی اولیه, خال}PurposeThe aim of this case series was to describe the results of impression cytology (IC) in clinically diagnosed ocular surface melanocytic lesions.MethodsImpression cytology (IC) was conducted for 18 patients with the clinical diagnosis of an ocular surface melanocytic lesion, using cellulose acetate strips and Periodic acid Schiff‑Papanicolaou staining. For those cases with atypical cells on IC or at patient’s request, excisional biopsies of lesions were performed and subjected to histopathological analysis. Agreement between clinical diagnoses and IC results and between IC results and histopathology were evaluated.ResultsClinical diagnoses were nevi in 13, conjunctival choristoma versus amelanotic nevus in 1, primary acquired melanosis (PAM) with atypia/melanoma in 2, and atypical nevus versus pigmented conjunctival intraepithelial neoplasia (CIN) in 2 cases. IC results showed a benign nevus in 15, PAM with atypia/melanoma in 2, and CIN versus an atypical epithelioid type melanocytic lesion in 1 case. IC results were consistent with the clinical diagnoses in 16 cases (Cohen’s kappa index = 0.84) and excluded CIN in 1. Histopathology in 7 cases disclosed benign melanonevus in 4, malignant melanoma in the context of PAM with atypia in 2, and CIN in 1 case. There was a relatively high correlation between the histopathologic results and the IC features (Cohen’s kappa index = 0.76).ConclusionBy showing typical cytomorphological characteristics of ocular superficial layers, IC diagnosed the true nature of melanocytic ocular surface lesions in the most cases in this case series. Based on the fact that IC does not substitute histopathology, given the high correlation between results of IC and histopathology, it can be of excellent help in diagnosis and management of ocular surface melanocytic lesions.Keywords: Impression Cytology, Nevus, Ocular Surface Melanocytic Lesion, Primary Acquired Melanosis} -
هدفبررسی تغییرات مورفولوژی سلول های RPE انکپسوله شده با چسب فیبرینی.
روش پژوهش: در مطالعه تجربی حاضر، سلول های RPE از چشم استخراج شده و در محیط مناسب کشت داده شدند. سپس توسط چسب فیبرینی با غلظت mg/dl 84، انکپسوله شده و از نظر تغییرات مورفولوژی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته هابررسی های میکروسکوپی نشان داد چسب فیبرینی، شکل دندرتی فرم را در روزهای نخست القا می کند ولی به مرور زمان و پس از هضم بستر فیبرینی مجددا شکل اپیتلیوییدی غالب می شود. بررسی های میکروسکوپ الکترونی نشان دهنده ایجاد اتصالات بین سلول و بستر سه بعدی بود.نتیجه گیریاتصالات بین سلول و بستر فیبرینی منجر به تغییرات مورفولوژی در سلول های RPE می شود که در روزهای نخست قابل مشاهده است ولی در نهایت، پس از هضم بستر فیبرینی دوباره مورفولوژی اپیتلیوییدی غالب می شود.PurposeThe aim was to examine morphologic alterations of cultured human retinal pigment epithelial (ahRPE) cells when encapsulated with different concentrations of fibrin glue and platelet gel.MethodsThe cultivated ahRPE cells were encapsulated with 84mg/dl concentrations of Fibrin glue and then evaluated for morphological changes.ResultsThe cultured ahRPE cells demonstrated dendritiform morphology in early days of encapsulation with FG scaffold. However, after digestion of Fibrin glue, epithelial morphology was again dominant. Electron microscopic result revealed the interconnection between the cell and three-dimensional scaffold.ConclusionBased on this study, the interconnection between the RPE cells and Fibrin scaffold led to morphological changes in the RPE cells, which was observed in the first days. However, after Fibrin digestion, the epithelioid morphology was again dominant.Keywords: Fibrin Glue, RPE Cells, Scaffold} -
هدفگزارش تهیه و بررسی ضخامت بافت های از پیش برش داده شده برای کراتوپلاستی اندوتلیال از چشم اهداکنندگان با سابقه جراحی قبلی کراتکتومی فوتورفراکتیو Photorefractive Keratectomy (PRK).روش پژوهشبافت های مورد نیاز برای کراتوپلاستی اندوتلیال از کره چشم اهداکنندگان با سابقه جراحی قبلی PRK با استفاده از میکروکراتوم Moria در بانک چشم جمهوری اسلامی ایران جداسازی و با میکروسکوپ چشمی و توموگرافی ویزانته مورد بررسی قرار گرفتند. تراکم سلول های اندوتلیال و ضخامت بافت های از پیش برش داده شده برای کراتوپلاستی اندوتلیال ارزیابی شد. علاوه بر این، گزارشات پس از عمل بانک چشم مربوط به پیوند بافت های اندوتلیال نیز مورد بررسی قرار گرفت.یافته هااز مهر ماه 1394 تا فروردین ماه 1395، 25 چشم کامل اهدایی از 14 دهنده سرولوژی منفی با تشخیص PRK تحت برش برای تهیه لنتیکول های از پیش برش داده شده برای پیوند لایه اندوتلیوم قرار گرفتند. میانگین ضخامت مرکزی بافت های از پیش برش داده شده μm 34±128 بود. میانگین افزایش ضخامت از مرکز تا قسمت های فرامرکزی بافت های از پیش برش داده شده، 26/2 میکرومتر و میانگین افزایش ضخامت از نواحی مرکزی تا محیطی، 90/4 میکرومتر بود. میانگین افزایش ضخامت بین دو ناحیه محیطی به لحاظ آماری متفاوت بودند (0/047 =P). همه بافت های از پیش برش داده شده دارای کیفیت خیلی خوب تا عالی اندوتلیوم با میانگین تراکم سلولی cell/mm2 311/0±3164/6 بودند. در بررسی گزارش های پس از عمل، همه بافت های از پیش برش داده شده در این مطالعه، بدون عارضه پیوند شدند و هیچ گزارشی مبنی بر جداشدگی فلپ خلفی و یا از بین رفتن شفافیت بافت پیوندی ارایه نشد.نتیجه گیریاز چشم های اهداکنندگان با سابقه PRK قبلی می توان به طور موفقیت آمیزی با��ت های از پیش برش داده شده نازک و با تراکم بالای سلول های اندوتلیوم برای کراتوپلاستی اندوتلیال را تهیه نمود. افزایش ضخامت به سمت نواحی محیطی بافت های از پیش برش داده شده، از نظر آماری نامتقارن ولی از نظر بالینی قابل توجه نبودند.PurposeThis study reported preparation and thickness profiles of pre-cut endothelial keratoplasty tissues in donated photorefractive keratectomy (PRK) eyes.MethodsPrecut tissues for endothelial keratoplasty were dissected from PRK donor whole eyes by using Moria microkeratome at the Central Eye Bank of Iran. The tissues were then subjected to specular microscopy and Visante optical coherence tomography. Endothelial cell density (ECD) and thickness measurements of the precut tissues were evaluated. Additionally, eye bank post-operative reports of the transplanted corresponding endothelial tissues were reviewed.ResultsBetween October 2015 and March 2016, 25 donor whole eyes from 14 sero-negative donors with the diagnosis of prior PRK were dissected to provide precut endothelial keratoplasty lenticules. The mean central thickness of the precut tissues was 128±34µm. A mean increase of 26.2 µm was observed from central to pericentral parts of the precut tissues. The mean increase of thickness from central to peripheral locations was 90.4 µm. There was a statistical difference in the mean increase of thickness between 2 peripheral locations (P = 0.047). All the precut tissues had a very good to excellent endothelial rating with the mean ECD of 3164.6±311.0 cell/mm2. On review of the postoperative reports, all the corresponding precut tissues were transplanted uneventfully and none of the reports indicated posterior flap detachment or loss of graft clarity.ConclusionThin precut tissues with high endothelial cell density can be successfully prepared from donated PRK whole eyes for endothelial keratoplasty. The increase of thickness towards peripheral locations of the precut tissues, despite being statistically asymmetric, was not clinically significant.Keywords: Endothelial Keratoplasty, Microkeratome, Photorefractive Keratectomy}
-
هدفزخم های مقاوم به درمان قرنیه، زخم هایی هستند که به درمان های رایج پاسخ نمی دهند. امروزه روش های درمانی متعددی برای درمان زخم های اپی تلیال قرنیه به کار می رود از جمله قطره اشک مصنوعی، قطره های چشمی حاصل از پلاسمای غنی از پلاکت، پیوند غشای آمنیوتیک و پیوند سلول های بنیادی لیمبال. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر عوامل رشد پلاکتی بر احیای سلول های اپی تلیال غشای آمنیوتیک و غنی سازی سلول های بنیادی لیمبال کشت داده شده بر روی غشای آمنیوتیک توسط لیزات پلاکتی انسانی غنی از عوامل رشد می باشد.
روش پژوهش: در این مطالعه تجربی، تعداد 5 غشای آمنیوتیک تهیه شد و پس از فرآیند انجماد و تیمار با لیزات پلاکتی، میزان Viability (زنده بودن) سلول های آن ارزیابی گردید. به علاوه سلول های بنیادی لیمبال به دست آمده از قرنیه انسان پس از تایید ماهیت، با بررسی مارکر های اختصاصی سلول های بنیادی لیمبال، 63P و Vimentin، توسط روش ایمونوسایتوشیمی، بر سطح غشای آمنیوتیک کشت داده شدند و بعد از تیمار با لیزات پلاکتی، از نظر میزان Viability (زنده بودن سلول ها) بررسی گردیدند.یافته هابررسی میزان Viability (زنده بودن) سلول ها افزایش معناداری در فواصل زمانی 24 ساعت، 72 ساعت و یک هفته در غشای آمنیوتیک تیمار شده با لیزات پلاکتی پس از فرآیند انجماد (فریز) میان گروه های مورد آزمایش و شاهد، آزمایش و Fresh و شاهد و Fresh نشان داد. بررسی مارکرهای اختصاصی سلول های بنیادی لیمبال، 63P و 75P، تاییدکننده ماهیت سلول های بنیادی لیمبال است. نتایج ارزیابی زنده بودن سلول های بنیادی لیمبال نشان دهنده افزایش معنی دار در زمان های 24 ساعت و72 ساعت پس از کشت روی غشای امنیوتیک و تیمار با لیزات پلاکتی می باشد، اما این افزایش در مدت زمان یک هفته معنی دار نیست.نتیجه گیریلیزات پلاکتی غنی از عوامل رشد قادر است میزان زنده بودن سلول های اپی تلیال غشای آمنیوتیک و سلول های بنیادی لیمبال را افزایش دهد. به این ترتیب استفاده از سلول لیمبال کشت داده شده روی غشای آمنیوتیک و تیمار آن با لیزات پلاکتی در پیوند اتولوگ و آلوژن سلول لیمبال به چشم های مبتلا به نقص لیمبال سلول های بنیادی بسیار کمک کننده خواهد بود.کلید واژگان: لیزات پلاکتی, غشای آمنیوتیک, سلول های بنیادی لیمبال}PurposeDormant corneal ulcers do not respond to common treatments. Today, several therapies are used to treat epithelial corneal ulcers, including artificial tear, ocular droplets derived from platelet-rich plasma, amniotic membrane transplantation, and limbal stem cell transplantation. The aim of this study was to evaluate the effect of platelet growth factors on the recovery of amniotic membrane epithelial cells and limbal stem cells grown on amniotic membrane.MethodsIn this experimental study, 5 amniotic membranes were prepared and after freezing and treatment with platelet lysate, the viability of the cells was evaluated. The limbal stem cells obtained from the human cornea were immune characterized for P63 and vimentin markers. The limbal stem cells seeded on the surface of amniotic membrane and after treatment with platelet lysates, the viability of the cells was evaluated.ResultsThe viability rate was significantly increased at 24 hours, 72 hours, and 1 week intervals in the amniotic membrane treated with platelet lysate after the freezing process. The results of viability in Limbal stem cells indicated a significant increase at 24 hours and 72 hours after culture on the amniotic membrane fortified by platelet lysate. However, this increase was not significant during one week.ConclusionThe results of this study showed that platelet lysates could increase the viability amniotic membrane cells and limbal stem cells; thus, using the cultured limbal cell on amniotic membrane fortified by platelet lysates will be helpful to limbal cell defects cases.Keywords: Amniotic Membrane, Limbal Stem Cell, Platelet Lysate} -
از بافت صلبیه انسانی در درمان بیماری های مختلف چشمی به صورت پوشش ایمپلنت های اوربیت پس از تخلیه چشم و پیوند صلبیه در آسیب های صلبیه، بازسازی بلب، جراحی فیلترینگ و پوشش وسایل درناژکننده در جراحی گلوکوم استفاده می شود. در این مطالعه، مروری نظام مند بر استفاده از بافت صلبیه اهدایی در چشم پزشکی صورت گرفته و برای نخستین بار نتایج بافت های صلبیه اهدایی فرآوری و توزیع شده برای پیوند طی 6 سال گذشته در بانک چشم جمهوری اسلامی ایران گزارش می گردد.Human scleral tissue has been widely used in the management of various ophthalmic disorders. Some applications include the coverage of post-enucleation orbital implants, scleral grafts in cases with scleral melting, filtering bleb reconstructions, and coating filtering drainage devices. In this study, we performed a systematic review on the use of donated scleral tissue in ophthalmology and, for the first time, reported the results of the procured and distributed donated scleral tissues over the last 6 years in the Central Eye Bank of Iran.Keywords: Scleral Tissue, Ophthalmic, Enucleation, Filtering}
-
مقایسه تهیه لنتیکول خلفی برای عمل کراتوپلاستی اندوتلیال از گلوب دهندگان در روش تک گذر با استفاده از تیغه میکروکراتوم 400 میکرونی در مقایسه با تیغه 350 میکرونی در 3 فاصله زمانی گذر.
روش پژوهش: قرنیه های پیش برش داده شده (Precut) برای عمل جراحی Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK) بر اساس دستورالعمل استاندارد بانک چشم جمهوری اسلامی ایران و با روش تک گذر و استفاده از تیغه میکروکراتوم 400 میکرونی یا 350 میکرونی تهیه شدند. فرآوری قرنیه های Precut در 3 فاصله زمانی گذر کم تر از 30 ثانیه، 30 تا 50 ثانیه یا بیش تر از 50 ثانیه انجام گرفت. ضخامت پیش بینی شده لنتیکول های خلفی (تفریق اندازه تیغه میکروکراتوم از ضخامت کامل مرکز قرنیه) با استفاده از پاکی متری اولتراسونیک (Pachymetry Ultrasonic) و ضخامت نهایی لنتیکول های خلفی و عمق برش با استفاده از Visante Optical Coherence Tomopraghy اندازه گیری شدند. برای تحلیل داده ها با در نظر گرفتن اندازه تیغه میکروکراتوم و زمان گذر، از آزمون های ANOVA و Bonferroni استفاده گردید.یافته هادر این پژوهش، 316 قرنیه مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین ضخامت نهایی لنتیکول های خلفی در هر یک از سه فاصله زمانی گذر و با هر یک از تیغه های350 و 400 میکرونی به طور قابل توجهی کم تر از میانگین ضخامت پیش بینی شده لنتیکول های خلفی بود، ولی در هر یک از زمان های گذر تفاوت قابل توجهی بین دو تیغه 350 و 400 میکرونی وجود نداشت. میانگین های عمق برش با تیغه میکروکراتوم350 میکرونی تفاوت قابل ملاحظه ای در 3 فاصله زمانی گذر نداشتند (405/0P=). در حالی که میانگین های عمق برش با تیغه میکروکراتوم400 میکرونی در فواصل زمانی متفاوت گذر به طور قابل توجهی متفاوت بوده و افزایش چشم گیری با زمان گذر بیش از50 ثانیه نشان دادند (014/0P=).نتیجه گیریروش تک گذر با استفاده از تیغه میکروکراتوم 400 میکرونی و با سرعت آهسته روش موثری برای تهیه لنتیکول های نازک خلفی از گلوب دهندگان برای عمل کراتوپلاستی اندوتلیال می باشد.PurposeTo compare single pass technique for preparation of donor endothelial keratoplasty lenticules from fresh whole eyes using 400 mm versus 350 mm microkeratome head in three different time intervals.MethodsPrecut corneas were prepared for Descemet stripping automated endothelial keratoplasty according to the standard protocol of the Central Eye Bank of Iran and by using either 400 μm or 350 μm microkeratome heads. The preparation was performed in three different time intervals: less than 30 seconds, 30-50 seconds, and more than 50 seconds. Expected thickness of endothelial keratoplasty lenticules (full thickness of central cornea minus the size of microkeratome head) was measured by ultrasound pachymetry. Final thickness of endothelial keratoplasty lenticules and depth of cut were measured by Visante-Optical Coherence Tomography. ANOVA and Bonferroni tests were used to analyze the results considering the size of microkeratome head and duration of the lenticule preparation.ResultsThe study enrolled 316 precut corneas that were prepared between October 2015 and December 2015. Mean depth of cut using the 350 μm microkeratome was not significantly different among 3 time intervals (P= 0.405); however, the depth of cut with the 400 μm microkeratome was significantly different among the different time interval groups and was significantly increased with pass time lasting more than 50 sec (P=0.014).ConclusionSingle slow pass technique using 400 μm microkeratome head is an effective method for preparation of thin donor endothelial keratoplasty lenticules from fresh whole globes.Keywords: Endothelial Keratoplasty, Lenticule, Microkeratome, Single Pass} -
هدففاکتور رشد بافت همبند (CTGF: Connective Tissue Growth Factor) دارای خاصیت پروفیبروتیک در بیماری های مختلف چشم مانند رتینوپاتی دیابتیک پرولیفراتیو (PDR: Proliferative Diabetic Retinopathy) و پرولیفراتیو ویترئورتینوپاتی (PVR: Proliferative Vitreoretinopathy) می باشد. در مطالعه آزمایشگاهی (In vitro) نشان دادیم که μg/ml 10 از آنتی بادی علیه CTGF به همراه 8/0 میلی گرم از بواسیزوماب در محیط کشت سلولی RPE (Retinal pigmented epithelium) سبب کاهش بروز ژن و پروتئین CTGF می گردد. در مطالعه حاضر که یک مطالعه In vivo می باشد به بررسی حداکثر دوز ایمن Anti-CTGF در زجاجیه (IVAC: Intravitrealinjection of anti-CTGF) در موش بزرگ آزمایشگاهی (Rat) می پردازیم.
روش پژوهش: 45 موش بزرگ آزمایشگاهی رنگی (پیگمانته) بر اساس مقررات ARVO در چهار گروه، میزان μl 2 از IVAC را در غلظت های μg/ml 10 و μg/ml 20 و μg/ml 50 و μg/ml 100 و یک گروه هم به عنوان گروه Sham، μl2 از نرمال سالین دریافت کردند. برای تمامی گروه ها الکترورتینوگرام (ERG) در روزهای اول و هفتم و بیست و هشتم انجام شد. پس از کشتن موش ها، گلوب های انوکلئه شده مورد بررسی های پاتولوژی، ایمونوهسیتوشیمی (Immunohistochemistery، GFAP) و آزمایش TUNEL (Terminal transferase dUTP nick end-labeling assay) قرار گرفتند.یافته هادر شرایط اسکوتوپیک، آمپلیتود موج b، مربوط به پاسخ گیرنده های نوری استوانه ای و آمپلیتود موج b در شرایط Maximum Combined در گروه μg/ml 100 قبل از تزریق به ترتیب μv 2/71±89/111 و 58/55±57/178 بود که به طور معناداری در روز 28 کاهش یافت (به ترتیب μv 59/52±31/79 و μv 61/41±73/128 با 05/0P<). در سایر گروه ها با مقادیر کم تر IVAC و هم چنین در گروه شاهد، این اثر مشاهده نشد. کاهش در موج Oscillatory Potential نیز در روزهای 7 و 28 در گروه μg/ml 100 دیده شد (قبل از تزریق: μv 05/18±24/46 و روز هفتم: μv 95/15±03/30، 05/0P< و روز 28: μv 20/12±79/29 با 001/0P<). در بررسی بافت شناسی کاهش معناداری در تعداد سلول های گانگلیونی شبکیه درگروه E مشهود بود. در آزمایش ایمونوهیستوشیمی GFAP reactivity، در هیچ یک از گروه ها نسبت به گروه کنترل اختلاف معناداری دیده نشد ولی در آزمایش TUNEL، آپوپتوزیس در لایه های داخلی شبکیه در گروه با غلظت μg/ml 100 مشهود بود.نتیجه گیریبا توجه به نتایج حاصل از تست ERG، بافت شناسی و TUNEL به نظر می رسد که تزریق داخل زجاجیه Anti-CTGF با غلظت μg/ml 100 در موش بزرگ آزمایشگاهی برای شبکیه مضر می باشد. غلظت μg/ml 50 و کم تر در مطالعات بعدی که از لحاظ اثربخشی تزریق داخل زجاجیه Anti-CTGF انجام خواهد شد، توصیه می گردد.PurposeTo determine the maximum safe dose for intravitreal injection of anti-CTGF (IVAC) in rat eyes in order to decrease gene and protein expression of connective tissue growth factor (CTGF) for the treatment of ocular fibrotic disorders.MethodsForty-five Lister hooded pigmented rats were divided into one of the five groups of 9 rats; 4 out of these 5 groups received different doses of IVAC (2μl); 10 mg/ml in group B, 20 mg/ml in group C, 50 mg/ml in group D, and 100 mg/ml in group E. The sham group (group A) received 2μl of normal saline. Full field electroretinography (ERG) was performed at baseline and on days 7 and 28 after the IVAC injection. At end of the study, the animals were euthanized and the injected eyes were subjected to routine histopathology, immunohistochemistry for glial fibrillaryacidic protein (GFAP), and terminal transferase dUTP nick end-labeling (TUNEL) assay.ResultsIn group E, Baseline scotopic rod b-wave amplitude and maximal combined b-wave amplitude were 111.89±71.2 μv and 178.57 ±55.58 μv, respectively, which significantly reduced to 79.31 ± 52.59 μv and 128.73 ± 41.61 μv, respectively, after 28 days (PConclusionERG, histopathologic, and apoptotic assays revealed no toxic effects of 10 to 50 mg/ml of IVAC in the rat eyes. The injection of 100mg/ml IVAC, however, caused significant deleterious effects on both retinal function and structure as demonstrated by functional tests, and histopathologic and TUNEL findings.Keywords: Anti, CTGF, GFAP, Intravitreal, Toxicity, TUNEL} -
هدفگزارش تغییر در اندیکاسیون ها و روش جراحی پیوند قرنیه در ایران در بازه زمانی هشت ساله از 1385 لغایت 1392.
روش پژوهش: این مطالعه به روش گذشته نگر بر روی 47129 پرونده بانک چشم بیمارانی که در سراسر کشور از فروردین 1385 تا اسفند 1392 تحت عمل جراحی پیوند قرنیه قرار گرفته بودند، صورت گرفت و اطلاعات جمعیت شناسی بیماران، اندیکاسیون و روش پیوند قرنیه بررسی شد.یافته هادر بازه زمانی 8 ساله، 6 اندیکاسیون اصلی پیوند قرنیه عبارت بودند از: قوزقرنیه Keratoconus (KCN) (تعداد 21350 چشم، 3/45 درصد)، کراتوپاتی بولوس Bullous Keratopathy (BK) (تعداد 8566 چشم، 2/18 درصد)، کدورت و اسکار قرنیه Corneal Scar and Opacity (COS) (تعداد 7158 چشم، 2/15 درصد)، نارسایی پیوند (تعداد 3252 چشم، 9/6 درصد)، دیستروفی های قرنیه (تعداد 2553 چشم، 4/5 درصد) و کراتیت های عفونی (تعداد 2238 چشم، 7/4 درصد). پیوند نفوذی قرنیه Penetrating Keratoplasty (PKP)، 71 درصد (تعداد 33476 چشم) کل پیوندهای قرنیه انجام شده را شامل گردید. از زمان معرفی عمل جراحی Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK) در سال 1386، افزایش قابل توجهی در تعداد موارد DSAEK (001/0P<) و کاهش مشخصی در تعداد موارد PKP (005/0P<) وجود داشته است. در بازه زمانی 8 ساله، تغییر قابل توجهی در میزان DALK، پیوند تکتونیک و آلوگرافت کراتولیمبال Keratolimbal allograft (KLAL) مشاهده نگردید (به ترتیب 354/0 P=، 999/0P=، و 151/0P=). روند افزاینده ای در شیوع BK (001/0P=) و نارسایی پیوند (025/0P=) و روند کاهنده ای در میزان COS (012/0P=) مشاهده گردید. روند تغییر KCN (172/0P=)، کراتیت های عفونی (107/0P=) و دیستروفی های قرنیه (836/0P=) قابل توجه نبود.نتیجه گیریKCN هنوز علت اصلی پیوند قرنیه در ایران بوده و روند آن در بازه زمانی 8 ساله تغییر قابل توجهی نکرده است. با وجود روند نزولی PKP، DSAEK روند افزاینده ای داشته که حاکی از شیفت اعمال جراحی از PKP به DSAEK برای بیماری های اندوتلیال قرنیه می باشد.کلید واژگان: دانشجوی دکترای تخصصی پژوهش, مرکز تحقیقات چشم, دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی, تهران, ایران}PurposeTo report the evolving indications for keratoplasty and the shift in the technique of keratoplasty performed in Iran over an 8-year period.MethodsThis was a retrospective database review of 47,129 records of corneal transplant tissues at the Central Eye Bank of Iran, from March 2006 to March 2013. The patient demographics, indications, and techniques of corneal transplantation performed were analyzed.ResultsThe six leading indications were keratoconus (KCN, n= 21,350 eyes, 45.3%), followed by bullous keratopathy (BK, n= 8,566 eyes, 18.2%), corneal opacity and scar (COS, n= 7,158 eyes, 15.2%), graft failure (n= 3,252 eyes, 6.9%), corneal dystrophies (n= 2,553 eyes, 5.4%), and infectious keratitis (n=2,238 eyes, 4.7%). Penetrating keratoplasty (PKP) accounted for 71.0% (n=33,476) of all keratoplasties performed. Since the introduction of Descemet stripping automated endothelial keratoplasty (DSAEK) in Iran in 2008, there was a significant increase in the number of DSAEK (PConclusionKCN is still the leading indication for keratoplasty in Iran, with no significant change of trend over the 8-year period. There was an increasing trend in the rate of DSAEK while PKP demonstrated a decreasing trend; which indicates a shift from PKP to DSAEK performed for corneal endothelial disorders.Keywords: DALK, DSAEK, PK, Keratoconus, Keratoplasty, KLAL} -
سلول های دندریتیک اپی تلیوم و شبکه عصبی ساب بازال قرنیه در کراتیت هرپس سیمپلکس و کراتیت آکانتاموباییهدفبررسی تظاهرات اسکن کانفوکال شبکه عصبی ساب بازال (Subbasal Nerve Plexus، SNP) و سلول های دندریتیک اپیتلیوم (Epithelial Dendritic Cells، EDCs) قرنیه در بیماران مبتلا به کراتیت هرپس سیمپلکس (Herpes Simples Keratitis، HSK) در مقایسه با کراتیت آکانتاموبایی (Acanthamoeba Keratitis، AK).
روش پژوهش: تصاویر ثبت شده اسکن کانفوکال در بیمارانی که یافته های بالینی و اسکن کانفوکال مطرح کننده HSK و AK داشتند و نیز تصاویر اسکن کانفوکال افراد سالم مورد بررسی قرار گرفت. تراکم و متغیرها مورفولوژی EDCs و تغییرات SNP قرنیه ارزیابی و از نظر آماری بین گروه های مورد مطالعه مقایسه گردید.یافته هادر مجموع 52 چشم از 52 بیمار وارد مطالعه شدند: 12 چشم از 12 بیمار (08/ 23 درصد) با تظاهرات بالینی و اسکن کانفوکال مطرح کننده HSK، 20 چشم از 20 بیمار (46/ 38 درصد) با تظاهرات بالینی و اسکن کانفوکال مطرح کننده AK و 20 چشم از 20 فرد (46/ 38 درصد) سالم. میانگین تراکم، تعداد و مساحت EDCs در هر دو گروه HSK و AK در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری داشت (P<0.001). در ارزیابی شبکه عصبی ساب بازال، افزایش معنی داری در میانگین تعداد رشته های اصلی عصبی، تعداد رشته های فرعی عصبی، تعداد کل رشته های عصبی، قطر رشته های عصبی و تراکم اعصاب ساب بازال در گروه های HSK و AK در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد (P<0.001). انحنای رشته های عصبی (Nerve Tortuosity) در بیماران HSK و AK در مقایسه با گروه شاهد دارای کاهش معنی داری بود (P=0.013). در هیچ یک از عوامل ذکرشده اختلاف قابل توجهی از نظر آماری بین بیماران HSK و AK مشاهده نشد.نتیجه گیریاین مطالعه با استفاده از اسکن کانفوکال، تغییرات معنی داری را در میانگین تراکم و متغیرهای مورفولوژیک SNP و EDCs در قرنیه بیماران مبتلا به HSK و AK نسبت به موارد طبیعی نشان داد که می تواند نشان دهنده وجود ارتباط متقابل بین پاسخ ایمنی و عملکرد سیستم عصبی قرنیه در مقابله با التهاب و عفونت باشد.
PurposeTo investigate confocal scan features of corneal subbasal nerve plexus and epithelial dendritic cells in herpes simplex keratitis (HSK) as compared to Acanthamoeba keratitis (AK).MethodsConfocal scan records of patients with clinical and confocal microscopic features compatible with HSK and AK as well as confocal scan records of normal participants were reviewed. The density and morphologic parameters of epithelial dendritic cells (EDCs) and changes in subbasal nerve plexus (SNP) were evaluated and compared among the groups.ResultsA total of 52 eyes of 52 patients were enrolled: 12 eyes (23.08%) of 12 patient with clinical and confocal scan features of HSK, 20 eyes of 20 patients (38.46%) with clinical and confocal scan results compatible with AK, and 20 eyes (38.46%) of 20 normal subjects. Mean density, numbers, and area of EDCs were significantly increased in both HSK and AK groups compared to the controls (P<0.001). Main nerve trunk number, nerve branches, total nerve numbers, nerve diameter and subbasal nerve density were statistically lower in HSK and AK groups as compared to the controls (P<0.001). Nerve tortuosity was significantly decreased in HSK and AK groups in comparison to the normal eyes (P=0.013). No statistically significant difference was observed between the HSK and AK groups in abovementioned parameters.ConclusionUsing confocal scan, this study showed significant changes in mean density and morphometric parameters of SNP and EDCs in HSK and AK. The findings can indicate a strong interaction between immune response and corneal innervation in these two corneal diseases.Keywords: Acanthamoeba Keratitis, Confocal Microscopy, Dendritic Cells, Herpes Simplex Keratitis, Subbasal Nerve Plexus} -
سابقه و هدفسلول های بنیادی CD133+ بند ناف، زیر گروهی از سلول های خونساز را تشکیل می دهند. ثابت شده که این سلول ها از توانایی تمایز خوبی به سمت سلول های عصبی برخوردار هستند. ژن PAX6 جزیی از خانواده چند ژنی PAX و از فاکتور های رونویسی است. ژن PAX6 ژن کنترل کننده اصلی تکامل چشم و اندام های حسی بافت های اپیدرمی و عصبی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی روند تمایزی سلول های CD133+ به دست آمده از بند ناف که ژن PAX6(5a) به آن ها انتقال یافته است بود.مواد و روش هادر یک مطالعه تجربی، ابتدا سلول های تک هسته ای خون بند ناف به وسیله فایکول جدا شدند، سپس سلول های CD133+ موجود در آن با روش MACS جدا و در محیط کشت Stem Span کشت داده شدند. سپس به منظور ساخت ویروس، وکتور ناقل ژن PAX6 و وکتورهای کمکی(pMD2G، psPAX2) به سلول های HEK293T ترانسفکت شدند. پس از تغلیظ ویروس و تیتر کردن آن، سلول های CD133+ با تیتر مطلوب ویروس آلوده شدند. سلول های حاوی ویروس مورد نظر، از نظر وجود پروتئین های PAX6، Rhodopsin، Chx10، Thy1 و Nestin توسط روش ایمنوسایتوشیمی ارزیابی شدند.یافته هاپس از دو هفته پروتئین های Thy-1، Chx10، Nestin و PAX6 در سلول های آلوده شده بیان شدند. هم چنین بیان مارکرهای Rhodopsin و Nestin در سلول های کنترل مشاهده شد.نتیجه گیرینتایج حاصل از این مطالعه بیانگر تمایز سلول های CD133+ به سلول های پروژنیتوری عصبی و سلول های شبه عصبی شبکیه از جمله سلول های گانگلیونی می باشد.
کلید واژگان: پروتئین PAX6, آنتی ژن CD133, خون بند ناف}Background And ObjectivesCord blood CD133+ stem cells are highly proliferative primitive hematopoietic progenitors. These cells can also differentiate to other cells especially neural cells. The PAX6 gene belongs to a family of genes that play a critical role in the formation of tissues and organs during embryonic development. The PAX6 protein is thought to activate genes involved in the formation of the eyes, brain and spinal cord (central nervous system), and the pancreas. The purpose of this study was to assess PAX6 (5a) gene transfer in cord blood CD133+ stem cells and evaluate its effect on differentiation.Materials And MethodsIn this experimental study, cord blood stem cells were collected and mononuclear cells isolated by ficoll; then, CD133+ cells were obtained using the CD133 MicroBead Kit in combination with the autoMACS Separator. These cells were cultured in Stem Span media. Next, HEK293T packaging cells were co-transfected with PLEX-MCS, PsPAX2, and pMD2G by calcium phosphate method. Lentiviral vectors were collected and concentrated. The appropriate amount of viruses was used to infect CD133+ cells. The successful transduced cells were selected by puromycin resistance. After two weeks, the expression of Rhodopsin, CHX10, Thy1, Nestin, and PAX6 proteins was assessed by immunocytochemisrty method.ResultsTwo weeks after infection, the expression of Rhodopsin, CHX10, Thy1, Nestin, and PAX6 proteins were detected in treatment cells and the expression of Rhodopsin and Nestin in control cells.ConclusionsThe results showed CD133+ cells differentiated into progenitor neural like cells and retinal neural like cells including ganglion like cells.Keywords: PAX6 protein, CD133 antigen, Cord Blood} -
هدفمقایسه شاخص های کیفی و کمی قرنیه های نگه داری شده برای مدت زمان کوتاه در محیط های Optisol-GS و (CEBI (Central Eye Bank of Iran.
روش پژوهش: قرنیه های اهدایی پس از آزمایش های اولیه با اسلیت لمپ از نظر ادم استروما، چین خوردگی لایه دسمه و کیفیت قرنیه، به طور تصادفی در محیط های Optisol-GS و CEBI قرار گرفته و پس از 24 ساعت نگه داری در دمای 4 درجه سانتی گراد با اسلیت لمپ و میکروسکوپ اسپکولار ارزیابی شدند. به علاوه معیارهای کیفی قرنیه ها در هر محیط قبل و پس از نگه داری در آن محیط مقایسه گردید.یافته هادر این مطالعه، 396 قرنیه از 196 اهدا کننده با محدوده سنی 3/ 14±7/ 35 سال بررسی شدند. 194 قرنیه در محیط Optisol-GS و 202 قرنیه در محیط CEBI. تفاوت معناداری بین دو محیط Optisol-GS و CEBI از نظر تراکم سلول های اندوتلیوم، میانگین مساحت سلولی، پلی مگاتیزم، درصد سلول های شش ضلعی و واکوئله شدن سلول های اندوتلیال وجود نداشت. کیفیت اندوتلیوم قرنیه، چین خوردگی لایه دسمه و ادم استرومای قرنیه جدا شده از گلوب چشم، بعد از نگه داری در محیط های مذکور به طور معناداری بهبود یافت (P=0/007).نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که محیط CEBI تفاوتی با Optisol-GS در نگه داری کوتاه مدت قرنیه های اهدایی نداشته و می تواند به عنوان جایگزین Optisol-GS در بانک های چشمی که زمان بین نگه داری قرنیه تا پیوند کوتاه است، استفاده شود. برای نشان دادن قابلیت محیط CEBI برای نگه داری 1 یا 2 هفته ای قرنیه نیاز به انجام مطالعه دیگری است.
PurposeOptisol-GS is still the most popular cold storage medium used in the United States for short term preservation of donated corneas. CEBI medium is a new cold storage medium made by the Central Eye Bank of Iran for donor cornea storage. This study was conducted to compare the quantitative and qualitative indices of the donated corneas maintained in Optisol-GS versus in the CEBI medium.MethodsIn this prospective single-blind study, two corneas from each donor with a minimum of ‘‘an apparent fair cornea rating’’ were preserved in corneal maintenance media; randomly one in Optisol-GS and the other in CEBI. After 24 hours, slit-lamp biomicroscopic and specular microscopic examinations were performed and the qualitative and quantitative indices as well as final cornea rating were compared between the two media. Qualitative indices of the corneas in each medium before and after preservation were also compared.ResultsThree hundred and ninety-six corneas from 196 donors with a mean age of 35.7±14.3 years were enrolled: 194 corneas in Optisol-GS and the other 202 in the CEBI. There was no significant difference between the two media in terms of endothelial cell density, mean cell area, polymegathism, polymorphism, and vacuolation of endothelial cells. Corneal endothelial rating, Descemet’s folding, and stromal edema observed in donated whole globes improved significantly after preservation of the excised corneas in both Optisol-GS and CEBI media, with no difference between the two media.ConclusionThe results of this study show that the CEBI storage medium is comparable to Optisol-GS in short-term preservation of excised donated corneas. The CEBI medium can be considered as a suitable substitute for Optisol-GS.Keywords: CEBI, Central Eye Bank of Iran, Cornea, Optisol, GS, Specular} -
هدفمقایسه حدت بینایی، عیب انکساری و عوارض عمل پیوند قرنیه لایه ای عمیق قدامی (Deep Anterior Lamellar Keratoplasty; DALK) با استفاده از قرنیه دهنده منجمد و نتایج و عوارض عمل پیوند قرنیه نافذ (Penetrating Keratoplasty; PK) و عمل DALK با استفاده از قرنیه دهنده تازه در بیماران مبتلا به قوزقرنیه.
روش پژوهش: این مطالعه به صورت گزارش گروهی مداخله ای، گذشته نگر و مقایسه ای بر روی 61 چشم از 61 بیمار مبتلا به قوزقرنیه متوسط تا پیش رفته که در فاصله زمانی اسفند 1388 تا آذر 1389 تحت عمل پیوند قرنیه قرار گرفته بودند، صورت پذیرفت. PK به روش مرسوم و DALK با روش حباب بزرگ هوا که منجر به غشای دسمه برهنه در همه نمونه ها شد، انجام گردید. در عمل DALK، از هر دو بافت قرنیه دهنده تازه و منجمد شده استفاده شد. پیامدهای بالینی شامل بهترین حدت بینایی اصلاح شده (BCVA)، عیب انکساری، نتایج کراتومتری و عوارض بعد از عمل بین گروه های مورد مطالعه مقایسه گردید.یافته هاهجده چشم (29.5 درصد) تحت عمل PK (گروه 1)، 28 چشم (45.9 درصد) تحت عمل DALK با استفاده از بافت قرنیه تازه (گروه2) و 15 چشم (24.6 درصد) تحت عمل DALK با استفاده از بافت قرنیه منجمد شده (گروه3) قرار گرفتند. میانگین طول مدت پی گیری بیماران 4.7±20.2 ماه در گروه 1، 3.5±19.4 ماه در گروه 2 و 5.0±20.3 ماه در گروه 3 بود (65/0=P). در آخرین معاینه بعد از عمل، میانگین بهترین حدت بینایی اصلاح شده (BCVA) بر حسب لوگمار برابر با 0.08±0.14، 0.11±0.17 و 0.09±0.20 در گروه های اول تا سوم بود (0.22=P). معادل کروی عیب انکساری نیز برحسب دیوپتر به ترتیب برابر با 2.05±1.49-، 4.38±3.56- و 3.02±2.53- بود (0.16= P). نتایج هر سه گروه از نظر عوارض بعد از عمل از جمله نقص دایم اپی تلیوم و عوارض مرتبط با بخیه قابل مقایسه بود. در گروه سوم، میزان رد پیوند غیرآندوتلیومی به صورت معناداری کم تر از گروه های اول و دوم بود (03/0P=).نتیجه گیریقرنیه دهنده منجمد شده می تواند جایگزین مناسبی برای قرنیه های تازه جهت درمان قوزقرنیه به روش DALK با روش حباب بزرگ هوا باشد.
PurposeTo compare visual acuity, refraction, and complications following deep anterior lamellar keratoplasty (DALK) using cryopreseved donor corneas to outcomes following penetrating keratoplasty (PK) and DALK using fresh donor grafts in keratoconus patients.MethodsIn this retrospective, comparative, interventional case series, 61 of 61 patients with moderate to advanced keratoconus who underwent corneal transplantation between March 2010 and December 2010 were enrolled. PK was performed conventionally and DALK was performed using the big-bubble techniqueyielding a bared Descemet’s membrane for all cases. DALK used either fresh or cryopreserved corneal tissues as donor grafts. Best corrected visual acuity (BCVA), refractive error, and keratometry readings, as well as postoperative complications were compared between the study groups.ResultsEighteen (29.5%) eyes underwent PK (group 1), 28 (45.9%) eyes received DALK using a fresh corneal graft (group 2), and 15 (24.6%) eyes had DALK using a cryopreserved graft (group 3). Mean follow-up period was 20.2±4.7 months in group 1, 19.4±3.5 months in group 2, and 20.3±5.0 months in group 3 (P=0.65). Finalmean BCVA was 0.14±0.08 logMAR, 0.17±0.11 logMAR, and 0.20±0.09 logMAR, respectively (P=0.22). Final spherical equivalent refraction was -1.49±2.05 D, -3.56±4.38 D, and -2.53±3.02 D, respectively (P=0.16). All study groups were comparable in terms of postoperative complications such as persistent epithelial defects and suture-related complications. The rate of non-endothelial graft rejections was significantly lower in group 3 than in groups 1 and 2 (P=0.03).ConclusionCryopreserved corneal tissues can successfully substitute for fresh grafts in DALK performedusing the big-bubble technique to treat keratoconus.Keywords: Cryopreserved Donor, Penetrating Keratoplasty, Deep Anterior Lamellar Keratoplasty, Big, Bubble Technique, Keratoconus} -
هدفتعیین تاثیر مشخصات بافت دهنده شامل سن، زمان مرگ تا نگه داری بافت، زمان نگه داری بافت تا پیوند، کیفیت بافت و ویژگی های لایه اندوتلیوم بر روی پیامدهای بینایی و انکساری و هم چنین عوارض پس از پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه (DALK، deep anterior lamellar keratoplasty) در قوز قرنیه.
روش پژوهش: در این مطالعه گذشته نگر، 290 چشم متوالی دچار قوز قرنیه تحت عمل DALK قرار گرفتند. برای این عمل، از قرنیه های تازه با کیفیت های عالی تا نامطلوب استفاده شد. اطلاعات دهنده شامل سن و جنس، زمان مرگ تا نگه داری بافت، زمان نگه داری بافت تا پیوند، وضعیت اپی تلیوم و استرومای بافت، تراکم و مورفولوژی یاخته های اندوتلیوم و کیفیت بافت بودند. پیامدهای بعد از عمل شامل حدت بینایی، عیب انکساری، مشکلات اپی تلیوم، عوارض مرتبط با بخیه، واکنش رد پیوند و شفافیت پیوند بودند. از تحلیل رگرسیون چندمتغیره به منظور بررسی ارتباط میان مشخصات دهنده و پیامدهای بعد از پیوند استفاده شد.یافته هامیانگین سنی دهنده و گیرنده قرنیه، به ترتیب 13.1±33.4 و 27.7±8.0 سال بود. متوسط زمان پی گیری 38.2±20.2 ماه بود. وجود نقایص اپی تلیوم در روز اول بعد از عمل ارتباط معنی داری با نقص یاخته های اپی تلیوم قرنیه دهنده (R= 0.26، P< 0.001)، زمان نگه داری بافت تا جراحی (R= 0.21، P= 0.001) و کیفیت بافت دهنده (R= -0.17، P= 0.004) داشت. ادم استرومای بافت در روز اول بعد از عمل، ارتباط معنی داری با نقص یاخته های اپی تلیوم دهنده (R= 0.31، P< 0.001)، کیفیت بافت (R= -0.28، P< 0.001) و زمان نگه داری بافت تا پیوند (R= 0.24، P< 0.001) داشت. عوارض مرتبط با بخیه، واکنش های رد پیوند، شفافیت بافت در آخرین معاینه پی گیری، پیامدهای انکساری و حدت بینایی اندازه گیری شده در آخرین معاینه پی گیری، با هیچ یک از عوامل دهنده ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیریاستفاده از بافت دهنده با کیفیت پایین در پیوند DALK، موجب افزایش نقایص اپی تلیوم و ادم استروما در روزهای اول پس از عمل می شود. با این وجود، مشخصات دهنده هیچ تاثیری بر روی پیامدهای بینایی و انکساری و عوارض بلندمدت پس از پیوند ندارد.
PurposeTo evaluate the influence of donor characteristics (age, death-to-preservation time, preservation-tosurgery time, graft rating, and endothelial cell features) on clinical outcomes following deep anterior lamellar keratoplasty (DALK) in patients with keratoconus.MethodsIn this retrospective study, 290 consecutive keratoconic eyes underwent DALK using donor corneas of different qualities, ranging from fair to excellent. A multivariate regression analysis was used to assess the correlation between donor characteristics and postoperative outcomes.ResultsMean donor and recipient ages were 33.4±13.1 and 27.7±8.0 years, respectively. Mean follow-up period was 38.2±20.2 months. The presence of epithelial defects on postoperative day 1 had a significant correlation with donor epithelial sloughing (R= 0.26, P< 0.001), preservation-to-surgery time (R= 0.21, P= 0.001), and graft rating (R= -0.17, P= 0.004). Graft stromal edema on postoperative day 1 was significantly correlated with donor epithelial sloughing (R= 0.31, P< 0.001), preservation-to-surgery time (R= 0.24, P< 0.001), and graft rating (R= -0.28, P< 0.001). Suture-related complications, graft rejection episodes, graft clarity, visual acuity, and refractive outcomes at the final follow-up examination were found to have no correlation with any donor factors.ConclusionThe donor features had no influence on visual and refractive outcomes and complications.Keywords: Keratoconus, Deep Anterior Lamellar Keratoplasty, Donor Quality} -
هدفگزارش انتقال احتمالی عفونت زایگومایستی توسط پیوند قرنیه برداشته شده از یک دهنده با علایم ضربه به ناحیه حدقه به یک بیمار با قوز قرنیه که تحت پیوند لایه ای عمیق قدامی قرار گرفته بود.
معرفی بیمار: یک مرد 19 ساله مبتلا به قوز قرنیه تحت پیوند لایه ای عمیق قدامی در چشم راست قرار گرفت. قرنیه پیوندی از یک دهنده با علائم ضربه به ناحیه حدقه برداشته شده بود. در روز سوم پس از عمل در معاینه با اسلیت لمپ، خطوط شفاف که تمام استرومای قرنیه را درگیر کرده بودند، مشاهده شدند. با تشخیص احتمالی دیستروفی لاتیس در قرنیه پیوند شده، این بافت تعویض گردید. در بررسی بافت شناسی، عفونت زایگومایستی قرنیه دهنده مشخص شد.نتیجه گیریاین گزارش مطرح می کند که برداشت قرنیه از دهندگان با علایم ضربه به حدقه ممکن است یک عامل خطر برای انتقال عفونت زایگومایستی از دهنده به گیرنده باشد.
PurposeTo report the possible transmission of Zygomycetes infection by a corneal graft harvested from a donor with signs of trauma to the orbital region to a keratoconic patient who underwent deep anterior lamellar keratoplasty (DALK).Case Report: A 19-year-old keratoconic man underwent DALK in the right eye. The corneal graft was harvested from a donor with signs of orbital trauma. On postoperative day 3, slit lamp examination revealed multiple refractile lines involving the entire donor stroma. With a possible potential diagnosis of lattice dystrophy of the donor cornea, the graft was replaced. Histopathologic analysis demonstrated Zygomycetes graft infection.ConclusionThis case report suggests that corneas harvested from donors with signs of orbital trauma may be at risk of donor-to-recipient transmission of Zygomycetes infections.Keywords: Zygomycosis, Donor to Host Transmission, Anwar Big, Bubble Technique, Deep Anterior Lamellar Keratoplasty} -
هدفگزارش دو مورد ضایعات کلوییدی و شبه کلوییدی قرنیه و مروری کلی بر متون و مقالات قبلی.
معرفی بیماران: مورد اول خانم 32 ساله ای بود با سابقه ضربه به قرنیه چشم راست در کودکی که به دنبال ترمیم پارگی، با رشد تدریجی ضایعه ای برجسته، صاف و سفید رنگ بر روی قرنیه مواجه شده بود. یافته های هیستوپاتولوژیک و ایمونوهیستوشیمی بافت برداشته شده با تشخیص «کلویید قرنیه» هم خوانی داشت. مورد دوم آقای 19 ساله ای بود که با کدورتی دوطرفه، حلقوی و کمی برجسته در ناحیه پاراسنتر قرنیه از زمان کودکی که طی 5 سال اخیر تشدید یافته بود، مراجعه نمود. در سابقه خانوادگی و طبی نکته قابل اهمیتی وجود نداشت. در یافته های اسکن کانفوکال، سیتولوژی ایمپرشن، هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی شواهدی دال بر یک «ضایعه شبه کلویید اولیه» حاصل شد.نتیجه گیریکلوییدهای قرنیه ضایعاتی شناخته شده با نماهای مشخص بالینی و آسیب شناسی هستند. اصطلاح شبه کلویید (Keloid-like)، یک واژه غیراختصاصی و کلی است که طیف وسیعی از بیماری ها را در بر می گیرد. در ضایعات دو طرفه شبه کلویید اولیه به ویژه در بالغین جوان، باید به دیستروفی های قرنیه با جهش جدید که تاکنون معرفی نشده اند، توجه داشت.
PurposeTo report two cases of corneal keloid and keloid-like lesions and to present an overview of the literature.Case Reports: The first case was a 32-year-old female with past history of trauma to the right eye and subsequent surgery in childhood, who presented with a slowly growing smooth and whitish elevated corneal lesion. Histopathologic and immunohistochemical findings of the excised lesion were consistent with corneal keloid. The second case was a 19-year-old male patient who presented with had ontraumatic, bilateral, mildly elevated, paracentral and annular corneal opacities since childhood, which had aggravated in the past 5 years. Medical and family history was unremarkable. Confocal scan, impression cytology, histopathology and immunohistochemistry revealed evidence in favor of a primary keloid-like lesion.ConclusionCorneal keloids are well-known lesions with characteristic clinicopathological features. “Keloidlike”is a general and nonspecific term that encompasses a wide range of entities. In primary and bilateral keloid-like lesions, especially in young adults, newly mutated corneal dystrophies that have not been yet defined should be considered.Keywords: Corneal Keloid, Keloid, like Confocal Scan, Histopathology} -
هدفگزارش یک مورد سندرم واسکولیت ایدیوپاتیک شبکیه، آنوریسم و نورورتینیت (IRVAN) به همراه علایم آنژیوگرافی و توموگرافی لایه های شبکیه (OCT) بیمار.
معرفی بیمار: دختر 15 ساله ای با سابقه کاهش حدت بینایی از 2 ماه قبل و دید اصلاح شده 70/20 در هر دو چشم به درمانگاه شبکیه مراجعه نمود. در اتاق های قدامی و خلفی التهاب قابل مشاهده بود. در معاینه فوندوسکپی هر دو چشم، ماکولوپاتی اگزوداتیو شدید، تورم عصب بینایی، اتساع آنوریسمال عروق بزرگ شبکیه در اطراف عصب بینایی به شکل گره بسته (tied knot-like) و واسکولیت عروق شبکیه دو طرفه مشاهده شد. در بررسی های سیستمیک و آزمایشگاهی به عمل آمده نکته مثبتی وجود نداشت. یافته های OCT بیان کننده ادم شدید شبکیه، فضاهای کیستیک در NFL و برآمدگی های سطح شبکیه در حاشیه قطب خلفی بود.
نتیجه گیریدر این گزارش یافته های OCT یک مورد بیمار با تظاهرات چشمی سندرم IRVAN مورد بحث قرار گرفته است که تاکنون گزارشات کمی در این مورد ارایه شده است. این یافته ها نشان می دهند که در این سندرم ممکن است کاهش هدایت اکسونال و حفرات شزی مانند در NFL وجود داشته باشد.
PurposeTo report a patient with an intraocular lymphoma with history of treated brain lymphoma.Case Report: A 45-year-old female was referred with moderate chronic intermediate uveitis of both eyes that was unresponsive to medications. She had history of treated brain lymphoma with chemotherapy and radiotherapy 6 years before presentation. Systemic workup, laboratory evaluation, brain and orbital MRI was normal. 25-G pars plana vitrectomy with 400 intravitreal injection of methotrexate was done in both eyes. Intraocular lymphoma was reported by cytopathologic evaluation of vitreous fluid.ConclusionIntraocular lymphoma should be kept in mind in a patient with persistant chronic and diffuse uveitis and vitritis specially when beginning over fifties, in order to select appropriate diagnostic and therapeutic measures.Keywords: Intraocular Lymphoma, Masquerade Syndrome, Uveitis, Vitritis} -
هدفگزارش تظاهرات بالینی، اسکن کانفوکال و آسیب شناسی کراتیت نوکاردیایی پس از جراحی فتورفرکتیوکراتکتومی (PRK).
معرفی بیمار: دختر 23 ساله سه روز بعد از عمل جراحی PRK دوطرفه جهت اصلاح نزدیک بینی، با ارتشاح مرکزی متراکم در بخش عمده استرومای قدامی هر دو چشم مراجعه نمود. تظاهرات بالینی و کانفوکال بیمار با تشخیص کراتیت نوکاردیایی مطابقت داشت. جهت درمان قطره چشمی آمیکاسین 2 درصد تجویز شد. به علت پاسخ ضعیف، بیمار مورد کراتکتومی لاملار در هر دو چشم قرار گرفت که سبب کوتاه شدن دوره درمان گردید. در بررسی های بافت شناسی بر روی نمونه قرنیه ارسالی تشخیص اولیه (نوکاردیا) تایید شد.نتیجه گیریآشنا بودن با تظاهرات بالینی و کانفوکال کراتیت نوکاردیایی موجب تشخیص به موقع و تجویز درمان اختصاصی و در نتیجه پاسخ بالینی قابل قبول می گردد.
PurposeTo report the clinical, confocal scan, and histopathologic features of bilateral Nocardia keratitis following photorefractive keratectomy (PRK).Case report: A 23-year-old girl underwent simultaneous bilateral PRK for myopia. On the third postoperative day, dense central infiltrates mainly involving the anterior stroma were noticed in both eyes. Clinical and confocal scan features were consistent with a diagnosis of Nocardia keratitis and topical amikacin eye drops 2% were started. Empirical antibiotic therapy was converted into specific therapy after confirming the definite diagnosis by clinical features and confocal scan. Due to poor response to medical therapy, lamellar keratectomy was performed in both eyes which shortened the treatment course. Histopathologic examination confirmed the initial diagnosis.ConclusionFamiliarity with the clinical and confocal scan features of Nocardia keratitis facilitates early diagnosis, proper management and hence a rapid clinical response.Keywords: Confocal Scan, Photorefractive Keratectomy, Nocardia Keratitis} -
هدفبررسی رسوبات قرنیه در چشم های مبتلا به انواع مختلف یووییت با استفاده از اسکن کانفوکال.
روش پژوهش: در این مطالعه مقطعی، تعداد 129 چشم از 93 بیمار مبتلا به انواع مختلف یووییت از نظر خصوصیات ظاهری رسوبات قرنیه، با استفاده از اسکن کانفوکال مورد بررسی قرار گرفتند.یافته هامیانگین سن بیماران 2/115/32 (محدوده 67-14) سال و 58 نفر (36/62 درصد) زن بودند. درگیری دوطرفه در 36 بیمار (7/38 درصد) مشاهده شد. رسوبات قرنیه منقوط و کروی به صورت غالب تقریبا در تمام انواع یووییت مشاهده شد. رسوبات شاخه ای (dendritiform) در انواع یووییت عفونی در مقایسه با موارد غیرعفونی شایع تر بود (053/0P=). برخلاف آن، رسوبات مدور صاف، به طور مشخص در یووییت های غیرعفونی مشاهده شد (999/0P<). رسوبات شاخه ای در یووییت های غیرگرانولوماتوز نسبت به انواع گرانولوماتوز (005/0P=) و رسوبات مدور و صاف در یووییت مزمن در مقایسه با انواع حاد شایع تر بودند (999/0P<). اشکال غالب رسوبات قرنیه در ایریدوسیکلیت هتروکرومی فوکس شامل انواع شاخه ای (80 درصد) و ارتشاحی (78 درصد) و در یووییت حد واسط (intermediate) شامل رسوبات شاخه ای (3/56 درصد) و مدور صاف (3/56 درصد) بودند. رسوبات صلیبی در مبتلایان به ایریدوسیکلیت هتروکرومی فوکس بیش تر (60 درصد) مشاهده شدند. شکل رسوبات در موارد درگیری دوطرفه مشابه بود.نتیجه گیریشکل ظاهری رسوبات قرنیه بر حسب نوع یووییت متفاوت است. رسوبات منقوط و کروی در همه انواع یووییت مشاهده می شوند. اسکن کانفوکال می تواند در شناسایی عامل زمینه ای انواع پیچیده یووییت نقش مهمی داشته باشد.
PurposeTo characterize keratic precipitate (KP) morphology in different forms of uveitis.MethodsOne hundred and twenty nine eyes of 93 patients with different forms of uveitis underwent confocal scan and the morphology of KPs were determined. Differences in KP morphologies among different uveitic groups were evaluated.ResultsAge ranged from 14 to 67 years (mean: 32.5±11.2) and 58 cases (62.36%) were female, 38.7% had bilateral uveitis. Almost all types of uveitis disclosed predominantly stippled and globular KPs. Dendritiform KPs were more common in infectious uveitis (P=0.053) and smooth-rounded KPs were significantly more common in non-infectious uveitis (P<0.001). Dendritiform KPs were observed more commonly in nongranulomatous uveitis than granulomatous ones (P=0.005). Smooth-rounded KPs were more common in chronic uveitis than acute forms (P<0.001). The predominant morphology of KPs in Fuchs heterochromic iridocyclitis (FHIC) were dendritiform (80.0%) and infiltrating (78.0%). The most commonly observed morphology of KPs in intermediate uveitis were dendritiform (56.3%) and smooth-rounded (56.3%). Cruciform KPs were more frequently seen in cases with FHIC (60.0%). Morphologic features in bilateral cases were similar.ConclusionKP morphologies are diverse in different forms of uveitis. Some forms of KPs are less specific such as globular and stippled which exist in almost all types of uveitis. Confocal scan can play a potential role in differentiating infectious from noninfectious uveitis and granulomatous from nongranulomatous uveitis.Keywords: Confocal, Keratic Precipitate, Uveitis} -
هدفمعرفی یک بیمار با تشخیص تومور سلول گرانولر حدقه که تومور بسیار نادری است.
معرفی بیمار: خانم 55 ساله ای با شکایت از دوبینی دوچشمی و انحراف چشم راست از 3 سال قبل مراجعه کرد. در معاینه ظاهری، یک توده سفت و بدون درد در ناحیه پلک تحتانی چشم راست وجود داشت که طی 3 سال گذشته به تدریج بزرگ تر شده بود. CT- اسکن حدقه، یک توده با حاشیه مشخص در قسمت تحتانی حدقه راست با درگیری ماهیچه راست تحتانی را نشان داد. نمونه برداری ساب توتال از توده و مطالعات هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی، تومور سلول گرانولر را نشان داد. پس از جراحی، علایم بیمار بهبود یافتند ولی به علت باقی ماندن قسمتی از تومور، بیمار برای پرتودرمانی ارجاع داده شد.
PurposeTo present a case of orbital granular cell tumor, a rare orbital tumor.Case Report: A 55-year-old woman presented with binocular diplopia and right ocular displacement. The problem had initiated 3 years ago. A firm nontender mass at the region of the right lower lid was visible. Orbital CT-scan disclosed a well-defined mass in the inferior right orbit with involvement of the inferior muscles. Subtotal excision of the mass, and histopathological and immunohistochemical studies revealed granular cell tumor. Postoperatively, there was improvement in patient's signs and symptoms. Because of residual tumor, she was referred for radiotherapy.ConclusionImmunohistochemical and histopathological studies are beneficial in diagnosis of rare orbital tumors. -
هدفاین تحقیق به منظور تعیین تظاهرات فراساختاری و تشکیل واکوئل (vacuole) در اندوتلیوم قرنیه افراد دهنده صورت پذیرفت.روش مطالعهدر قرنیه دهنده مشکوک به واکوئله شدن لایه اندوتلیوم، اسلیت لمپ بیومیکروسکوپی و بررسی آسیب شناسی توسط میکروسکوپ کانفوکال و میکروسکوپ الکترونی ترنسمیشن (Transmission) صورت گرفت. یافته های فراساختاری با نتایج بررسی مشابه بر روی اندوتلیوم به ظاهر طبیعی فرد مبتلا به قوز قرنیه مقایسه گردید.یافته هامیکروسکوپ کانفوکال موارد متعددی از ساختمان های مدور تا بیضوی تیره را در داخل اندوتلیوم قرنیه دهنده نشان داد. در برش نیمه نازک این قرنیه نیز، ساختمان های کیست مانندی با اندازه متغیر داخل سیتوپلاسم اندوتلیوم نزدیک غشای سیتوپلاسمی خلفی نمایان گردید. در برخی نواحی این ساختمان ها به یکدیگر پیوسته و از سلول اندوتلیال خارج شده بودند. در بررسی توسط میکروسکوپ الکترونی ترنسمیشن، مشخص گردید برجستگی غشای سیتوپلاسمی خلفی سلول های اندوتلیال، ناشی از حضور واکوئل های به نسبت بزرگ و شفاف (از نظر الکترونی) در داخل سیتوپلاسم سلول ها می باشد. این تظاهرات در اندوتلیوم به ظاهر طبیعی چشم مبتلا به قوز قرنیه مشاهده نگردید.نتیجه گیریدر این مطالعه تظاهرات میکروسکوپ کانفوکال و فراساختاری و حفره دار شدن سلول اندوتلیوم در قرنیه دهندگان مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ کانفوکال را می توان به عنوان یک تصویر مرجع از نظر تشکیل واکوئل در اندوتلیوم به کارشناسان فنی بانک چشم معرفی نمود.
PurposeTo report the confocal microscopic features of endothelial vacuolation in donated corneas and to confirm the observed changes by transmission electron microscopy.MethodsConfocal and transmission electron microscopy were performed on donated corneas with endothelial vacuole formation on slitlamp biomicroscopy. The ultrastructural findings were also compared with those of a normal-looking endothelium from a keratoconic cornea.ResultsConfocal microscopy revealed large numbers of dark round to oval-shaped structures within the endothelium, consistent with vacuolation which was confirmed by light and electron microscopy by the presence of variable-sized cyst-like structures within the endothelial cytoplasm mainly near the posterior cytoplasmic membrane in semithin preparations and observation of electron-lucent and relatively large-sized intracytoplasmic vacuoles on transmission electron microscopy. These features were not observed in the normal-looking endothelium of a keratoconic cornea.ConclusionIn this report, confocal microscopic features of endothelial cell vacuolation are presented in donated corneas and confirmed by transmission electron microscopy. The confocal microscopic images can serve as a useful reference image for endothelial vacuolation. -
هدفبررسی ایمنی مقادیر متفاوت داروی بواسیزوماب در مایع زجاجیه چشم خرگوش.روشتعداد 12 چشم از 6 خرگوش تحت تزریق داخل زجاجیه مقادیر 5، 5/7 و 10 میلی گرم از داروی بواسیزوماب قرار گرفتند. در هر خرگوش در یک چشم بواسیزوماب و در چشم مقابل یا دارونما تزریق شد و یا تنها تحت نظر قرار گرفت. خرگوش ها قبل از تزریق و سپس در روزهای 1، 2، 3، 7، 14 و 28 بعد از تزریق تحت معاینه چشم قرار گرفتند. از تمام موارد قبل و 14 روز بعد از تزریق آزمون الکترورتینوگرافی به عمل آمد. در روز 28 تمام چشم ها تخلیه و به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد مطالعه آسیب شناسی قرار گرفت.یافته هادر معاینه بالینی در روز اول تا هفتم یک مورد التهاب زجاجیه با مقدار 10 میلی گرم بواسیزوماب ایجاد شد و همین چشم مبتلا به آب مروارید نیز گردید. چشم های دیگر در معاینه بالینی طبیعی بودند و الکترورتینوگرافی پس از تزریق در هیچ چشمی تغییر قابل توجه ای را نشان نداد. در بررسی میکروسکوپی شبکیه، تنها افزایش سلول های شبه مولر در چشم های مورد تزریق (دارونما و دارو) مشاهده شد.نتیجه گیریدر مطالعه حاضر تزریق داخل زجاجیه مقادیر 5 و 5/7 میلی گرمی داروی بواسیزوماب در چشم خرگوش همراه با عوارض سمی نبود اما با مقدار 10 میلی گرم علایم التهاب مشاهده گردید.
PurposeTo evaluate the safety of different doses of intravitreal bevacizumab in rabbit eyes.MethodsTwelve eyes of 6 rabbits underwent intravitreal injection of 5, 7.5 and 10 mg of bevacizumab. In each rabbit, one eye was considered for bevacizumab injection and the fellow eye served for either placebo injection or observation. All eyes were examined before and 1, 2, 3, 7, 14 and 28 days after intravitreal injections. Electroretinography (ERG) was performed before and 14 days after the injections. 28 days after the injections, all eyes were enucleated and examined with light and electron microscopy.ResultsIn the clinical examination, significant vitritis was observed in one of the 10 mg injected eyes from first post-injection which was eliminated by the 7th day. Cataract was seen in the same eye. Post-injection ERGs showed no significant changes. Increase in Muller-like cells was observed in the histological examination in the injected eyes.ConclusionIntravitreal injection of 5 and 7.5 mg doses of bevacizumab was safe in rabbit eyes; however, the 10 mg dose was associated with intraocular inflammation. -
هدفارزیابی سلول های بنیادی لیمبوس با استفاده از ایمپرشن سیتولوژی (IC) در بیماران مبتلا به کراتوپاتی مزمن و دیررس ناشی از گاز خردل.
روش پژوهش: در این مجموعه موارد توصیفی، 35 چشم از 18 مرد مبتلا به کراتوپاتی مزمن و دیررس ناشی از گاز خردل به روش پی درپی تحت IC قرارگرفتند. وجود سلول های جامی در سمت قرنیه ای نمونه ها به عنوان کمبود سلول های بنیادی در نظر گرفته شد. شدت درگیری به سه گروه خفیف، متوسط و شدید و برحسب مناطق مختلف قرنیه تقسیم بندی شد. رابطه بین طبقه بندی بالینی و یافته های IC تحت بررسی قرار گرفت.یافته هاحداقل در یک ربع قرنیه در تمام 35 چشم تحت بررسی، کمبود سلول های بنیادی لیمبوس مشاهده گردید. شدت درگیری قرنیه در ربع نازال و تمپورال (266/0P=) و ربع فوقانی و تحتانی (263/0P=) مشابه بود. شدت درگیری بالینی نواحی افقی (ربع نازال و تمپورال) نسبت به نواحی عمودی (ربع فوقانی و تحتانی) شدیدتر بود (001/0P<). رابطه آماری بین شدت کمبود سلول بنیادی و شدت درگیری بالینی یافت نشد (893/0P=). از نظر نتایج IC (وجود یا عدم وجود سلول های جامی) نواحی مختلف قرنیه تفاوت معنی داری نداشتند (378/0(P=.نتیجه گیریدرجات متفاوتی از کمبود سلول های بنیادی در بیماران مبتلا به کراتوپاتی مزمن و دیررس ناشی از گاز خردل وجود دارد. علایم بالینی در نواحی نازال و تمپورال شدیدتر است. در این مطالعه شدت کمبود سلول های بنیادی و تظاهرات بالینی، رابطه معنی دار آماری نداشتند.
PurposeTo evaluate stem cell deficiency using impression cytology (IC) in patients with chronic and delayed-onset mustard gas keratopathy (MGK).MethodsA consecutive series of patients with MGK underwent IC. Thirty-five eyes of 18 patients (all male) with mustard gas keratopathy were included in this observational case series. Presence of goblet cells on the corneal side of specimens was considered to indicate stem cell deficiency. Corneal involvement was graded as mild, moderate and severe. Relation between IC findings and clinical grading was evaluated.ResultsThere was limbal stem cell deficiency in at least one quadrant of the cornea in all 35 eyes (100% of cases). No differences was found between impression cytology findings (positive versus negative for corneal goblet cells) among different quadrants (p= 0.378). Clinical grading was the same between nasal and temporal quadrants (P=0.266) and between superior and inferior quadrants (P= 0.263). Combining the superior and inferior quadrants (vertical zone) and also the nasal and temporal quadrants (horizontal zone) together, clinical grading was more severe in horizontal versus vertical zones (p< 0.001). There was no correlation between stem cell deficiency and clinical corneal severity (p=0.893).ConclusionVarying degrees of stem cell deficiency was demonstrated in all patients with chronic or delayed-onset MGK using IC. Clinical corneal manifestations are more severe in nasal and temporal quadrants. We found no correlation between stem cell deficiency and clinical manifestations. Other factors such as perilimbal conjunctival ischemia might play a role.
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.