پنجاه و شش سال پیش در دوازدهم مهر ماه، رادمردی چشم از جهان فروبست که مگر آنکه خودش را با خودش قیاس کنیم و مثال بزنیم. رادمردی اهل فتوت، جوانمردی، دستگیری، ضعیف نوازی، ارادتمندی، اخلاص، گذشت، بلند همتی و اهل خیر و نیک؛ زنده یاد حاج محمدحسن شمشیری.

به یقین تاریخ معاصر ما هرگز نتوانسته است آن گونه که باید و شاید، از این مرد بزرگ یاد کند و تمامی تاریخ نگاران روزگار ما، به این مرد شریف و یگانه، بدهکارند و باید در قبال کارهای بزرگ و بدون ادعای او، ادای دین کنند. مردی که موافقان و مخالفان دکتر مصدق او را ستوده اند و از رهبری ملی نهضت نفت، شادروان دکتر محمد مصدق گرفته تا تمامی اعضای کابینه اش، از او به نیکی یاد کرده اند.