همانند بسیاری از کسانی که دل در گرو طبیعت زخمی ایران عزیز دارند، وقتی خبر شهادت محیط بانی را می شنوم، احساس می کنم یکی از اعضای خانواده ام را از دست داده ام.

در حدود یک ربع قرن خدمت در سازمان حفاظت محیط زیست، با این که می دانستم درگیری با متخلفان، بخشی اجتناب ناپذیر از وظایف حرفه ای ما تلقی می شود، همیشه آرزو می کردم هیچ گاه خبر جان باختن یک همکار یا حتی یک متخلف را نشنوم. اما امروز تعداد شهدای محیط بان به 120 می رسد. حتی برای ما که 119بار نیز این خبر را شنیده ایم، دردش عادی نمی شود. هر بار زانویمان را سست می کند و باران سوال های بی پاسخ که چکار باید می کردیم که نکردیم؟ چکار باید کرد که