بررسی و تحلیل عناصر و مولفه های اسطوره ای در اشعار قیصر امین پور بر مبنای دیدگاه «لارنس کوپ»

بررسی اجمالی تاریخ ادبیات ایران نشان می دهد که تقریبا هیچ دوره ای نبوده است که عناصر، مولفه-ها و یا گفتمان های اسطوره ای در ادبیات فارسی نمود و بروز نیافته باشد. از آنجا که شعر یک فرایند ذهنی و تخیلی است که بیش از نثر، امکان پیوستگی و آمیزش با اسطوره را دارد، ادبیات در قالب شعر، بیش از نثر، این امکان را یافته است که با اسطوره و مولفه های اسطوره ای درآمیزد. شعر معاصر فارسی در دهه-های اخیر، به ویژه پس از انقلاب اسلامی، به دلیل جریاناتی همچون انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی و پایداری مردم ایران، این امکان را یافته است که تحت تاثیر گفتمان های دینی و اسلامی با عناصر و مولفه-های اسطوره ای همراه شود و با نگاه بازآفریینانه، اسباب تجدید حیات و باروری اسطوره را فراهم کند. با این رویکرد، یکی از شاعران متعهد پس از انقلاب اسلامی که بیان و کلام او در حوزه های مختلف معرفت-شناسی در نوسان است و از سویی دیگر، از اسطوره و کهن الگوهای اسطوره ای به عنوان یکی از عوامل ماندگاری هنر به خوبی بهره گرفته است، بی تردید قیصر امین پور است. با توجه به اهمیت جایگاه اسطوره در هنر و ادبیات، نویسنده در این مقاله سعی می کند با عنایت به اهمیت نظریه «لارنس کوپ» در طبقه بندی الگوهای اسطوره ای در محورهای اسطوره آفرینش، شخصیت/ قهرمان، فرجام، نجات و... و نقش قیصر به عنوان یکی از شاعران انقلاب اسلامی و ادبیات متعهد که از اسطوره و مولفه های اسطوره ای در روساخت و ژرف ساخت بهره برده است، مجموعه اشعار او را با توجه به پارادایم و الگوهای اسطوره ای بررسی و تحلیل کند.