تجربه پرستاران بازنشسته از بازنشستگی: یک مطالعه کیفی

بازنشستگی مرحله جدیدی در چرخه زندگی است و می تواند راهی برای بهبود سلامتی و مراقبت از خود و وضعیت زندگی باشد. این مطالعه با هدف تبیین تجربه پرستاران بازنشسته از بازنشستگی صورت گرفت.
این مطالعه باطراحی کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شد. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف صورت گرفت. 20 پرستار بازنشسته ساکن شهر سمنان، که دارای مدرک کارشناسی پرستاری بودند و 1 تا 5 سال از بازنشستگی آن ها گذشته بود و با سمت های مختلف در بخش ها و بیمارستآن های متفاوت، 23-30 سال سابقه کار تمام وقت داشتند، در پژوهش مشارکت نمودند. داده های مطالعه از طریق مصاحبه نیمه سازمان یافته جمع آوری گردید. هنگامیکه داده ها به اشباع رسید، نمونه گیری خاتمه یافت.
درونمایه اصلی استخراج شده از داده ها تهدید هویت بود. طبقات شامل «شوک و ناباوری»، «جدایی سخت از حرفه» و «درماندگی» بودند که هر کدام حاوی طبقات فرعی متعددی بودند.
تجارب پرستاران طی بازنشستگی، تهدید هویت بود. با برنامه ریزی مناسب جهت بازنشستگی و اتخاذ تدابیر موثر جهت اصلاح شرایط برای پرستاران بازنشسته از سوی مسئولین و مدیران پرستاری، می توان از بروز تهدید هویت در پرستاران بازنشسته پیشگیری نموده و ارتقاء سلامت و بهره وری را برای پرستاران فراهم نمود. همچنین یافته های این مطالعه می تواند زمینه را برای مطالعات بیشتر در این رابطه فراهم نماید.