آموزش علوم مهندسی یا طراحی مهندسی: تاملی درباره آموزش مهندسی در ایران

نگاهی به ساختار و محتوای دروس در برنامه های آموزشی رشته های مهندسی در کشور ایران آشکار کننده این واقعیت است که آموزش مهندسی هدف انتقال «علوم مهندسی» را دنبال می کند و کمتر به جنبه عملی مهندسی، به مثابه وجه تمایز مهم مهندسی با علوم پایه، توجه دارد. دروس عملی کم شمار برنامه ها نیز بیشتر جنبه آزمایشگاهی دارند و در نتیجه، باز هم در خدمت آموزش علوم قرار می گیرند. در این مقاله سعی شده است با تاملی در مبادی و آسیبهای واقعیت مذکور، ضرورت تغییر رویکرد آموزش مهندسی از «آموزش علوم» به «آموزش طراحی» به منظور نیل به نتیجه گیری زیر مورد بحث قرار گیرد؛ از آنجا که طراحی هنر ایجاد تغییر و تصرف در محیط برای پاسخگویی به نیازهای «انسان» است، رویکرد «طراحی مهندسی» می تواند توجه به عنصر انسانی را، که ملازم با توجه به ابعاد کیفیت، زیبایی و معناست، در آموزش مهندسی احیا و مهندسی را به جایگاه ذاتی خود نزدیک تر کند.