بررسی نقش ویتامین D در بیماری HIV

سندرم نقص ایمنی اکتسابی AIDS (Acquired Immune deficiency Syndrome) توسط ویروس نقص ایمنی انسان HIV (Human Immunodeficiency Virus) ایجاد می شود. HIV بر توانایی بدن برای مقابله با عفونت و بیماری تاثیر می گذارد، که می تواند در نهایت منجر به مرگ شود. امروزه شناسایی داروها و راه های کنترل کننده ویروس HIV سبب افزایش کیفیت زندگی و ارتقاء شانس زنده ماندن افراد مبتلا به HIV شده است. ویتامین D یکی از ریزمغذی هایی است که می تواند نقش بسزایی در کنترل بیماری HIV داشته باشد. در ایران نیز همانند بسیاری از نقاط جهان شیوع کمبود ویتامین D رو به افزایش است. این که میزان شیوع کمبود این ویتامین در بین افراد مبتلا به HIV و افراد غیر مبتلا چگونه است و ویتامین D از طریق چه راه ها و مکانیسم هایی به کنترل بیماری HIV کمک می کند این روزها بسیار مورد مطالعه قرار می گیرد. در طی سال های اخیر، چندین مطالعه مقطعی و آینده نگر، شیوع بالای کمبود ویتامین D را در افراد مبتلا به HIV گزارش کرده اند. تعدادی از مطالعات نیز شیوع کمبود را در دو گروه مبتلا به HIV و غیر مبتلا، با هم مقایسه کرده اند و نتایج متفاوتی به دست آورده اند. بسیاری از مطالعات هم، نقش این ویتامین را در HIV از جنبه های گوناگون از جمله انتقال بیماری از مادر به فرزند، بیماری های هم زمان، تاثیر بر سیستم ایمنی، سلول های CD4+ و آتوفاژی مورد بررسی قرار داده اند. در اکثر مطالعات شیوع کمبود ویتامین D بالا گزارش شده است اما این که آیا از افراد غیر مبتلا بیشتر است یا خیر نیاز به مطالعات بیشتر وجود دارد. ویتامین D می تواند سبب کاهش پیشرفت بیماری HIV شود، اما نتایج در مورد تاثیرش بر تعداد سلولهای CD4+ متناقض است. در کل ویتامین D، در کنترل بیماری HIV موثر است، اما این که برای بازسازی منابع از چه فرم ویتامین و در چه دزی باید استفاده کرد، نیاز به مطالعات بیشتری وجود دارد.