درهم تنیدگی کوانتومی و گذار فاز کوانتومی تحت اتلاف در مدل ناهمسانگرد هایزنبرگ XXZ با برهم کنش ژیالوسینکی

از آنجا که درهم تنیدگی یک مقوله کلیدی در اطلاعات کوانتومی و محاسبات کوانتومی محسوب می شود، بررسی اثرات محیط به عنوان یک منبع اتلاف کوانتومی بر میزان درهم تنیدگی و نقشی که جفت شدگی بین سیستم و محیط در تغییرات درهم تنیدگی کوانتومی و در نتیجه گذار فاز کوانتومی دارد، بسیار مهم خواهد بود. در این مقاله، یک سیستم دوکیوبیتی در مدل ناهمسانگرد هایزنبرگ XXZ را که دارای برهم کنش ژیالوسینکی- موریا است، با در نظر گرفتن اتلاف کوانتومی با استفاده از دینامیک لیندبلد در نظر می گیریم. لازم به ذکر است این مدل به صورت گسترده ای در کار های اپتیکی و ماده چگال مورد استفاده قرار می کیرد. اثر جفت شدگی بین سیستم و محیط و نیز اثر دما را بر تابع توافق سیستم، که در اینجا به عنوان شاخصی برای اندازه گیری درهم تنیدگی سیستم استفاده می شود، به دست می آوریم و نقشی را که پارامتر های برهم کنشی DM در تحول درهم تنیدگی بازی می کنند مورد بررسی قرار می دهیم. همچنین با استفاده از مشتق تابع توافق، تاثیر اتلاف و پارامتر های برهم کنش DM را در گذار فاز کوانتومی به دست می آوریم. لازم به ذکر است بر هم کنش اسپین- مدار که نقش خود را از طریق پارامتر DM نشان می دهد تاثیر بسزایی بر روند اثر اتلاف بر میزان درهم تنیدگی و گذار فاز کوانتومی سیستم دارد. این نتایج در مباحث سیستم های کوانتومی در ابعاد نانو دارای اهمیت زیادی می باشد.