ساختار ارتباطات علم و جامعه در ایران: ترویج علم

ترویج و همگانی کردن علوم یکی از بخش های تاثیرگذار ساختار ارتباطات علم و جامعه محسوب می شود و تاثیرگذاری آن به دلیل نقشی است که می تواند در افزایش درک عامه از علم و گسترش دیدگاه علمی در بین عموم افراد جامعه ایفا کند. از همین روست که ارتباطات علم و جامعه به طور کل، و ترویج علم به طور خاص، از دو حیث توسعه انسانی و توسعه علمی در برنامه‌های توسعه ملی اهمیت دارند. ضمن اینکه سایر محورهای توسعه مانند توسعه فناوری، توسعه صنعتی، اقتصادی و توسعه پایدار (آگاهی و توجه به تبعات توسعه) هم از نتایج و تبعات همگانی کردن علوم به شمار می‌آیند و این موضوع نقش ترویج و همگانی کردن علوم در توسعه را برجسته تر می سازد. اگر علم را به مثابه یک نظام ببینیم که ساختار و بینش خاص خود را دارد، ترویج علم یکی از پایه های نظام علم است و این فرصت را فراهم می کند که به جز متخصصان و پژوهشگران رشته های مختلف علمی، بقیه افراد جامعه هم درک و بینشی درست از علوم به دست آورند و این وضعیت، بستر لازم برای گسترش دیدگاه علمی در سطح جامعه را فراهم می آورد. کارآمدی نظام آموزش و تولید علم هم در گرو کارکرد همه بخش های ارتباطات علم و جامعه، از جمله ترویج علم و دیدگاه علمی در بین عموم افراد جامعه است. در این نوشتار ضمن مطالعه ساختار ارتباطات علم و جامعه در ایران و مشخص کردن جایگاه ترویج و همگانی کردن علوم در این ساختار، به ارایه راهکارها برای ارتقا دیدگاه علمی در جامعه می پردازیم.