بررسی موانع و چالش های تحقق اهداف برآمده از برنامه های توسعه شهر تهران در مدیریت شهری حمل و نقل و ترافیک با تاکید بر آموزش و فرهنگ سازی در مدیریت ترافیک

«موضوع» این مقاله، عبارت است از بررسی موانع و چالش های تحقق اهداف برآمده از برنامه های توسعه ای کلان شهر تهران در مدیریت شهری حمل و نقل عمومی و ترافیک.«هدف» از این تحقیق عبارت است از شناسایی عواملی که دست یآبی به اهداف برنامه های استراتژیک و کلان توسعه شهر تهران در مدیریت شهری حمل و نقل عمومی و ترافیک شده اند. «ضرورت» انجام این تحقیق عبارت است ازتحت الشعاع قرار گرفتن انسان و انسان محوری (که همانا تعریف شهر محلی است برای زندگی انسان ها) در این فرایند و مشاهده افول روز افزون شاخص های ترافیکی.«روش» این تحقیق عبارت است از بهره گیری از مدل مفهومی چهاربعدی شناخت شناسی چالش در تحقق و پیاده سازی سند (امیری مجتبی،1386) و مدل تحلیلی سه شاخگی (میرزایی،1377:316)، سپس پژوهش کتابخانه ای و بررسی پیشینه و ادبیات موضوع در جهان و مصاحبه عمیق با خبرگان و استخراج گویه های تحقیق با استفاده از روش کیفی و در مرحله دوم کمی، توصیفی و پیمایشی که با تهیه پرسشنامه و سرشماری نتایج حاصله از جامعه آماری دست اندرکاران معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، مدیران، مشاوران، کارشناسان ارشد و کارشناسان حوزه معاونت و سازمان حمل و نقل و ترافیک که در مجموع حدود 100 نفر می باشند صورت پذیرفت.«دستاورد» های این تحقیق عبارتند از: 1- تایید گویه های استخراج شده از پژوهش کتابخانه ای و بررسی پیشینه موضوع در جهان و مصاحبه عمیق با خبرگان که در قالب پرسشنامه مورد پرسش قرار گرفته بودند به عنوان شاخص های موثر در عدم تحقق اهداف برنامه ریزی های مدیریت شهری حمل و نقل و ترافیک، 2- دسته بندی عوامل موثر فوق الذکربا بهره گیری ازروش آماری تحلیل عاملی در قالب علل ساختاری، رفتاری، محیطی و ماهیتی.«نتایج» حاصله از تحقیق عبارتند از: 1- لزوم اصلاح ماهیتی من جمله پیاده سازی نگرش انسان محور در تدوین قوانین، اسناد بالادست و برنامه ها 2- لزوم اصلاح ساختاری از جمله پیاده سازی مدیریت یکپارچه و برقراری هماهنگی بین دستگاه های مسئول در مدیریت شهری 3- - لزوم اصلاح زمینه ای و محیطی از جمله لزوم اصلاح نگرش شهروندان و تقویت فرهنگ در بین جهت نگرش مثبت به حمل و نقل عمومی در برابر استفاده از وسیله شخصی 4- لزوم اصلاح رفتاری مانند تشویق و تقویت بر پایه ادامه حیات مناسب سازمان.