سنجش اثرات مهاجرتی بر الگوی پراکنش فضایی جمعیت سکونتگاه های روستایی و آینده نگری برای افق 1400 (مطالعه موردی: شهرستان بیرجند)

نظام توزیع فضایی جمعیت سکونتگاه های انسانی ماحصل عملکرد عوامل مختلف محیطی است. هدف از مقاله حاضر، سنجش اثرات مهاجرتی بر الگوی پراکنش جمعیتی سکونتگاه های روستایی با استفاده از روش آنتروپی و پیش بینی گرایش نظام سکونتگاهی در افق 1400 میباشد. روش تحقیق در مقاله حاضر، از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی و از حیث هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. برای انجام پژوهش حاضر، ابتدا بانک اطلاعات جمعیتی سکونتگاه های روستایی شهرستان بیرجند در دوره زمانی 85-1335 تهیه و به کمک نرم افزارهای آماری Exel وSpss طبقه بندی جمعیتی و میزانهای رشد انجام شد و سپس با استفاده از روش آنتروپی نسبت به سنجش میزان بی قوارهگی و گرایش به تعادل یا عدم تعادل توزیع فضایی جمعیت سکونتگاه های روستایی اقدام گردید. نتایج حاصل از تحلیل بر اساس مدل آنتروپی، بیانگر عدم تعادل فضایی جمعیت در دهستانهای شهرستان بیرجند و گرایش نسبی به عدم تعادل در افق 1400 میباشد.